«Πόλεμος» για την Αρκτική

Από το Πράσινο Ποντίκι

Η λέξη «πόλεμος» στον τίτλο, ίσως, θα μπορούσε να μπει και χωρίς εισαγωγικά αφού τα γεγονότα που πρόκειται να διαδραματιστούν στο αμέσως προσεχές διάστημα στη μοναδική απάτητη περιοχή του πλανήτη δεν θα απέχουν και πολύ από την έννοια των πολεμικών εχθροπραξιών. Ήδη σε εξέλιξη βρίσκεται ένας γεωπολιτικός, οικονομικός και εταιρικός «πόλεμος» για το ποια χώρα και μέσω ποιων εταιρειών θα σφετεριστεί το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο που κρύβεται στα παγωμένα «σπλάχνα» του Βόρειου Πόλου, την ίδια στιγμή που οι περιβαλλοντικές οργανώσεις και εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες από όλο τον κόσμο συνασπίζονται για να δώσουν τη δική τους «μάχη» για τη σωτηρία της Αρκτικής, της μοναδικής γης που ανήκει σε όλους τους κατοίκους του πλανήτη.
Ήδη η Greenpeace από τις 21 Ιουνίου ξεκίνησε παγκόσμια κινητοποίηση για τη σωτηρία της Αρκτικής και καλεί σε συστράτευση τους πολίτες ολόκληρου του πλανήτη προκειμένου να μη γίνουν πράξη τα σχέδια των πετρελαϊκών κολοσσών για την εκμετάλλευση 90 δισεκατομμυρίων βαρελιών πετρελαίου, που ισοδυναμούν με την καταστροφή της μοναδικής ακόμα απάτητης περιοχής του πλανήτη.
Την πρωτοβουλία της διεθνούς περιβαλλοντικής οργάνωσης για τη συγκέντρωση 1 εκατομμυρίου υπογραφών μέχρι στιγμής στηρίζουν μεγάλα ονόματα των γραμμάτων και των τεχνών, όπως ο Πέδρο Αλμαδοβάρ, ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ, η Πενέλοπε Κρουζ, ο Τζον Χαρτ, ο Τιμ Ροθ, ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ και ο δικός μας Γιώργος Χωραφάς. Οι πολίτες ζητούν τη δημιουργία ενός παγκόσμιου καταφυγίου στην ακατοίκητη περιοχή γύρω από τον Βόρειο Πόλο – γνωστή και ως High Arctic – με σκοπό να απαγορευτούν οι υπεράκτιες γεωτρήσεις πετρελαίου και η βιομηχανική αλιεία στην ευρύτερη περιοχή. Τα ονόματα του ενός εκατομμυρίου πολιτών που θα υπογράψουν θα τοποθετηθούν στον Βόρειο Πόλο, μαζί με μία Σημαία για το Μέλλον.


Τα «Αρκτικά Στρατιωτικά Τάγματα»

Οι ορέξεις των ισχυρών κρατών και των πανίσχυρων πετρελαϊκών εταιρειών για την εκμετάλλευση της Αρκτικής άρχισαν να εκδηλώνονται με επιθετικό τρόπο όταν οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, με το λιώσιμο των πάγων, αποκάλυψαν ένα νέο παρθένο πεδίο δόξης λαμπρό για τα γεωτρύπανα.
Έτσι οι ίδιες οι εταιρείες της λεγόμενης βρόμικης ενέργειας και οι ίδιες οι κυβερνήσεις που με την πολιτική τους ευθύνονται για την κλιματική αλλαγή και το λιώσιμο των πάγων στην Αρκτική, έχουν, ήδη, καταστρώσει τα σχέδιά τους για να επωφεληθούν από το καταστροφικό τους έργο. Οκτώ χώρες διεκδικούν κομμάτι της απάτητης γης του πλανήτη, και συγκεκριμένα η Ρωσία, η Νορβηγία, η Δανία, η Ισλανδία, ο Καναδάς, οι ΗΠΑ, η Φινλανδία και η Σουηδία και γι’ αυτόν τον λόγο δίνουν το στίγμα τους ενισχύοντας τις στρατιωτικές τους δυνάμεις στην περιοχή της Αρκτικής, προβάλλοντας τεχνητούς εχθρούς και κινδύνους. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Greenpeace, το παρασκήνιο αποκαλύφθηκε από το Wikileaks με έγγραφα που έφεραν τις ΗΠΑ να μιλούν για «αύξηση των στρατιωτικών απειλών στην περιοχή της Αρκτικής» και τη Ρωσία να προβλέπει «ένοπλη επέμβαση στο μέλλον». Δεν είναι, επίσης, καθόλου τυχαίες οι πληροφορίες για την προμήθεια ειδικών υποβρυχίων και πυρηνοκίνητων παγοθραυστικών, όπως επίσης και οι ανακοινώσεις Ρωσίας και Νορβηγίας για τη δημιουργία στρατιωτικών «Αρκτικών Ταγμάτων» που θα αγωνιστούν για τα εθνικά τους συμφέροντα. Καθόλου τυχαία δεν ήταν όμως και η γιγαντιαία στρατιωτική άσκηση που πραγματοποιήθηκε στην Αρκτική από τις 12 έως τις 21 Μαρτίου με την κωδική ονομασία «Cold Response 2012» και τη συμμετοχή περίπου 14 χωρών – μελών του ΝΑΤΟ!

Η έφοδος των πετρελαϊκών

Το λιώσιμο των πάγων έδωσε μοναδική ευκαιρία στις εταιρείες να λειτουργήσουν ως «τάγματα εφόδου» για να διεκδικήσουν το 13% των ανεξερεύνητων πετρελαϊκών κοιτασμάτων, δηλαδή περίπου 90 δισ. βαρέλια που, σύμφωνα με το Αμερικανικό Ινστιτούτο Γεωλογικών Ερευνών, βρίσκονται στην Αρκτική. Ήδη η Shell απέσπασε προκαταρκτική άδεια για ερευνητικές γεωτρήσεις σε τέσσερις περιοχές του Αρκτικού Ωκεανού έπειτα από απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης η οποία προκάλεσε την έντονη αντίδραση των περιβαλλοντικών οργανώσεων.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πετρελαϊκός κολοσσός, που σχεδιάζει να ξεκινήσει τις γεωτρήσεις τον Ιούλιο για να προλάβει τις αντιδράσεις, κοινοποίησε σε όλα τα γραφεία της Greenpeace ανά τον κόσμο τα ασφαλιστικά μέτρα που κατέθεσε εναντίον του αμερικανικού γραφείου. Όπως επισημαίνει το ελληνικό γραφείο της οργάνωσης, στο οποίο επίσης κοινοποιήθηκαν τα ασφαλιστικά μέτρα, ο πετρελαϊκός κολοσσός θέλει να κάνει σαφές ότι, εάν τολμήσει κάποιο γραφείο της οργάνωσης να συμμετάσχει σε κάποια ειρηνική, ακτιβιστική δράση ενάντια στην εξόρυξη πετρελαίου στην Αρκτική ή να πλησιάσει κάποιο από τα πλοία της, θα χρησιμοποιήσει τα μεγάλα νομικά «όπλα» εναντίον του. Εκτός από τη Shell, άδεια για έρευνες έχουν πάρει και ρωσικών συμφερόντων εταιρείες, όπως Rosneft που έκανε συμφωνία με την Exxon – Mobil.
Όπως υπογραμμίζει η διεθνής περιβαλλοντική οργάνωση, η ποσότητα των 90 δισ. βαρελιών πετρελαίου αρκεί για να καλύψει τις παγκόσμιες ανάγκες σε πετρέλαιο μόνο για τρία χρόνια. Είναι σαφές, επισημαίνει, ότι ο κόσμος δεν θα σωθεί από τα κοιτάσματα της Αρκτικής, που θα έχει υποστεί ανυπολόγιστες βλάβες στην πορεία. Παράλληλα, η Greenpeace αποκάλυψε ότι εμπιστευτικά αμερικανικά κυβερνητικά έγγραφα αναφέρουν ότι η αντιμετώπιση της πετρελαιοκηλίδας στα παγωμένα νερά είναι «σχεδόν αδύνατη» και αναπόφευκτα λάθη θα μπορούσαν να καταστρέψουν το εύθραυστο περιβάλλον της Αρκτικής. Και ακόμα αποκαλύπτουν ότι για την εξόρυξη πετρελαίου στην Αρκτική «οι εταιρείες πετρελαίου πρέπει να σύρουν τα παγόβουνα μακριά από τις πλατφόρμες εξόρυξης και να χρησιμοποιήσουν τεράστιους σωλήνες με ζεστό νερό για να λιώσουν τον πάγο»!
Ο κίνδυνος ατυχήματος κάθε άλλο παρά θεωρητικός είναι αφού, σύμφωνα και με την Υπηρεσία Διαχείρισης Ορυκτών των ΗΠΑ (US Minerals Management Service), οι πιθανότητες σοβαρού ατυχήματος κατά τη διάρκεια του κύκλου ζωής των εξορύξεων σε ένα μόνο γεωγραφικό μπλοκ είναι 1 στις 5, πράγμα που σημαίνει ότι ένα τέτοιο ατύχημα θα είχε πολύ μεγαλύτερες συνέπειες για το περιβάλλον από ό,τι είχε το ατύχημα στον Κόλπο του Μεξικού σε θερμότερα νερά.
Απ’ την άλλη, οι επιπτώσεις στην άγρια ζωή της Αρκτικής από μία πετρελαιοκηλίδα θα ήταν καταστροφικές και μακροχρόνιες, συμπεριλαμβανομένων σημαντικών επιπτώσεων στις πολικές αρκούδες – που ήδη χάνουν το φυσικό τους «σπίτι» με το λιώσιμο των πάγων -, τις αρκτικές αλεπούδες, τις φάλαινες – μονόκερους, τις κουκουβάγιες, τις όρκες, καθώς και τις αποικίες αναπαραγωγής για φρατέρκουλες της Αρκτικής και άλκες. Θαλάσσια θηλαστικά, όπως οι φώκιες και οι θαλάσσιοι ίπποι, θα επηρεαστούν μέσω της τροφικής αλυσίδας. Μόνο η Αλάσκα έχει περισσότερα από40.000 μίλιαακτογραμμών – περισσότερα δηλαδή από όλες τις υπόλοιπες ΗΠΑ μαζί – και μία διαρροή θα είχε καταστροφικές συνέπειες στην τοπική άγρια ζωή και την αλιεία. Η περιοχή είναι ένας σημαντικός οικότοπος με είδη που δεν βρίσκονται πουθενά αλλού στην Αμερική, όπως πολικές αρκούδες, διάφορα είδη φώκιας, φάλαινες, πολλά είδη ψαριών και πουλιά.

Προσωπικότητες που έχουν υπογράψει

♦ Aaron Johnson, ηθοποιός

♦ Lawrence Chou, ηθοποιός

♦ Alejandro Sanz, μουσικός

♦ Leila Tong, ηθοποιός

♦ Alexandra Burke, μουσικός

♦ Lena Endra, ηθοποιός

♦ Annie Lennox, μουσικός

♦ Lily Cole, ηθοποιός / μοντέλο

♦ Baaba Maal, μουσικός

♦ Livia Firth, καλλιτέχνης Barnaby Thompson, παραγωγός / σκηνοθέτης

♦ Lucy Lawless, ηθοποιός

♦ Bella Freud, καλλιτέχνης Marta Kubisova, ηθοποιός

♦ Ben Barnes, ηθοποιός

♦ Miquel Barcelo, καλλιτέχνης / γλύπτης Brooke O’ Campo, καλλιτέχνης

♦ Nick Laird – Clowes, μουσικός

♦ Bruce Parry, εξερευνητής

♦ Olivia Williams, ηθοποιός

♦ Bryan Adams, μουσικός

♦ Pamela Anderson, ηθοποιός

♦ Chet Lamb, μουσικός

♦ Paul McCartney, μουσικός

♦ Chocolate Rain, γραφιστικέςτέχνες

♦ Paul Simonon, μουσικός

♦ Christina Cole, ηθοποιός

♦ Pedro Almodovar, σκηνοθέτης

♦ Cilla Black, μουσικός / TV

♦ Penelope Cruz, ηθοποιός

♦ David Heyman, παραγωγόςPetr Vacek, ηθοποιός

♦ Dawn Olivieri, ηθοποιός

♦ Polly Matson, TV

♦ Dev Patel, ηθοποιός

♦ Rebecca Frayn, συγγραφέας

♦ Eman Lam, μουσικός

♦ Richard Branson, επιχειρηματίας

♦ Emily Blunt, ηθοποιός

♦ Rita Ora, μουσικός

♦ Eric Schlosser, συγγραφέας

♦ Robert Redford, ηθοποιός

♦ Fernando Trueba, σκηνοθέτης

♦ Sabrina Guinness, ΜΜΕ

♦ Γιώργος Χωραφάς, ηθοποιός

♦ Goldie, μουσικός

♦ Sam Taylor Wood, καλλιτέχνης

♦ Gustav Skarsgard, ηθοποιός

♦ Sarah Burton, καλλιτέχνης

♦ Hannah Rothschild, συγγραφέας / σκηνοθέτης

♦ Shane Watson, αθλητής

♦ Hu Haiquan, μουσικός

♦ Sharon Lawrence, ηθοποιός

♦ Hugh Grant, ηθοποιός

♦ Shauna Redford, καλλιτέχνης

♦ Imelda Staunton, ηθοποιός

♦ Stella McCartney, σχεδιάστρια

♦ Javier Bardem, ηθοποιός

♦ Stephen Frears, καλλιτέχνης

♦ Jeremy Irons, ηθοποιός

♦ Stephen Hopkins, σκηνοθέτης

♦ John Hurt, ηθοποιός

♦ Tim Roth, ηθοποιός

♦ Jude Law, ηθοποιός

Απλά εξαιρετικό!

Μια άστεγη αρκούδα στο Λονδίνο! Από την καμπάνια της Greenpeace για τη σωτηρία της Αρκτικής από τις πετρελαϊκές εταιρείες που κάνουν έφοδο στην μοναδική απάτητη περιοχή του πλανήτη για εξορύξεις πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Οι ίδιες εταιρείες που ευθύνονται για το λιώσιμο των πάγων στην Αρκτική προσπαθούν τώρα να επωφεληθούν από την καταστροφή που έχουν επιφέρει.

Ώρα για Πράσινο Ποντίκι!

Με κεντρικό θέμα τον «πόλεμο» που έχει ξεσπάσει στην Αρκτική μεταξύ των περιβαλλοντικών οργανώσεων και των πετρελαϊκών κολοσσών κυκλοφορεί το Πράσινο Ποντίκι μαζί με το «Π».
Τα «Αρκτικά Στρατιωτικά Τάγματα» και η μάχη για τον έλεγχο της απάτητης περιοχής του πλανήτη. Οι γεωπολιτικές, οικονομικές και επιχειρηματικές παράμετροι καθώς και η παγκόσμια κινητοποίηση για την αποτροπή της καταστροφής.
Πώς οι εταιρείες που ευθύνονται για την κλιματική αλλαγή, προσπαθούν να επωφεληθούν από το λιώσιμο των πάγων.
Ακόμα στο τεύχος που κυκλοφορεί στις 5 Ιουλίου:
– Πάρνηθα: η εκδίκηση του καλού
– Η πρόταση για μια πράσινη αυτοδύναμη πόλη
– Τα αυτοκίνητα του μέλλοντος

Τα όπλα σκοτώνουν την ανάπτυξη

Της Βάλιας Μπαζού από το Πράσινο Ποντίκι Μαΐου

Oι στρατιωτικές δαπάνες αποτελούσαν και συνεχίζουν να αποτελούν για το σύνολο του συµβατικού πολιτικού κόσµου αλλά και των πολιτών το απόλυτο ταµπού. Όσοι απαιτούν µείωση των στρατιωτικών δαπανών αντιµετωπίζονται από συνωµότες έως άσχετοι περί της εξωτερικής πολιτικής και άµυνας. Σε ακραίες εκδηλώσεις ακραίων εθνοσωτήρων παρουσιάζονται ως εθνικοί µειοδότες και φιλότουρκοι.
Αντίστοιχα, ως ταµπού αντιµετωπίζονταν – µέχρι που βγήκε στον τάκο ο Άκης Τσοχατζόπουλος – και οι µίζες που συνόδευαν τις αγορές όπλων.
Γιατί η αλήθεια είναι ότι µέχρι σήµερα η συζήτηση για τις µίζες που έπεφταν σαν το χαλάζι από τα κονδύλια των εξοπλισµών είχε… κατ’ οίκον περιορισµό! Εν ολίγοις, οι συζητήσεις περιορίζονταν σε φιλολογικές κουβέντες µεταξύ τυρού και αχλαδίου… Και µάλιστα την ίδια ώρα που κανείς δεν µπορεί να πιστέψει ότι στο «µέλι» των 250 δισεκατοµµυρίων ευρώ που έχει δαπανήσει η χώρα µας για αµυντικές δαπάνες και εξοπλισµούς από το 1974 έως και το 2010 έβαλε το χέρι του µόνο ο πάλαι ποτέ ωραίος Μπρούµελ του ΠΑΣΟΚ. Το εάν η «υπόθεση Άκη» θα αποτελέσει αφορµή για να ανοίξουν και άλλες «πόρτες» της µίζας, παραµένει επίσης φιλολογικό ερώτηµα. Άλλωστε το συµβατικό «πολιτικό σώµα» µε την ευρύτερη έννοιά του δεν αντέχει πολλές ηλεκτρικές εκκενώσεις.
Το θέµα, όµως, των στρατιωτικών δαπανών έχει και άλλες, ίσως πιο σοβαρές, αναγνώσεις που συνδέονται άµεσα µε την οικονοµική και περιβαλλοντική χρεοκοπία που αντιµετωπίζει η χώρα.
Το «Πράσινο Ποντίκι» θέτει προς συζήτηση µια άλλη οπτική του θέµατος και προσπαθεί να διερευνήσει πώς τα κονδύλια για τους εξοπλισµούς και τις αµυντικές δαπάνες συνδέονται µε τα µνηµόνια και τους εκβιασµούς που συνεχίζει να δέχεται η χώρα. Και κυρίως, προσπαθεί να εξετάσει τι άλλο θα µπορούσαµε να κάνουµε µε αυτά τα χρήµατα αν επιλέγαµε τη «µάχη» της ανάπτυξης και εάν αποστρέφαµε το βλέµµα από το ράφι µε τις σφαίρες και επιλέγαµε να επενδύσουµε το υστέρηµα της χώρας στο ράφι µε τους λαµπτήρες εξοικονόµησης… Σίγουρα αυτή η οπτική µπορεί να θεωρηθεί από αρκετούς γραφική. Σίγουρα το δίληµµα όπλα ή φωτοβολταϊκά µπορεί να θεωρηθεί από κάποιους εφηβικό ή νεοχίπικο… Αλλά, πάλι, το σίγουρο είναι ότι θα θεωρηθεί ως τέτοιο από εκείνους που όλα αυτά τα χρόνια µε τις σοβαροφανείς πολιτικές και στρατηγικές επιλογές τους, µε τα σοβαροφανή αλλά αρκούντως ύποπτα διλήµµατά τους µας οδήγησαν στο χείλος του γκρεµού.

«∆ύο σφαίρες για τον καθένα»

Τον τίτλο αυτόν επέλεξε για ένα άρθρο του σχετικά µε τις στρατιωτικές δαπάνες ο διευθυντής του ελληνικού γραφείου της Greenpeace Νίκος Χαραλαµπίδης. Τίτλος άκρως πετυχηµένος, τον οποίο έβγαλε κάνοντας έναν υπολογισµό και θέτοντας ένα ερώτηµα… «Άραγε, τι θα µπορούσαµε να κάνουµε µε 1,8 τρισεκατοµµύρια δολάρια κάθε χρόνο; Με τα λεφτά δηλαδή που αντιστοιχούν σε δυο σφαίρες για τον καθέναν από εµάς. Όχι µία. ∆ύο. Και δεν µιλάω για τα 11 εκατοµµύρια Έλληνες, αλλά για τα 7 δισεκατοµµύρια πολίτες όλου του πλανήτη. Κάθε χρόνο». Το ερώτηµα αυτό τίθεται την ίδια ώρα που οι Οικολόγοι Πράσινοι µέσω των ευρωβουλευτών τους Μιχάλη Τρεµόπουλου και Νίκου Χρυσόγελου, και σε συνεργασία µε τον Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, συν-πρόεδρο της Οµάδας των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο, έβαλαν για πρώτη φορά επί τάπητος τη σχέση των αµυντικών δαπανών µε τη χρεοκοπία της χώρας, θέµα επίσης ταµπού µέχρι πρόσφατα. Όπως µας επισήµανε ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων Νίκος Χρυσόγελος, «η χρεοκοπία της χώρας άνοιξε, όµως, σε έναν κάποιο βαθµό, και τη συζήτηση για το κατά πόσον οι δαπάνες για την άµυνα και τα διάφορα εξοπλιστικά προγράµµατα έχουν συµβάλει στην εκτίναξη του δηµόσιου χρέους σε αστρονοµικά ύψη. Μέχρι πρόσφατα, όµως, δεν υπήρχε κάποια ολοκληρωµένη δουλειά για το θέµα και ορισµένα νούµερα που ακούγονταν ήταν περισσότερο εκτιµήσεις και λιγότερο αποτέλεσµα έρευνας». Και είναι χαρακτηριστικό, όπως υπογραµµίζει, ότι στο θέµα των στρατιωτικών δαπανών υπάρχει πάντα µια περίεργη συσκότιση και σιωπή αφού «τα θέµατα άµυνας και εξοπλισµών δεν είναι αυτά που βρίσκονται στο κέντρο της διαφάνειας. Ακόµα και εκπρόσωποι των Κοινοβουλίων δύσκολα έχουν πρόσβαση σε όλα τα στοιχεία».
Οι Οικολόγοι Πράσινοι ανέθεσαν σε συνεργάτες τους το επίπονο έργο της συγκέντρωσης όλων των στοιχείων για τις στρατιωτικές δαπάνες της χώρας µας από το 1974 µέχρι και το 2010. Το αποτέλεσµα της έρευνάς τους είναι σοκαριστικό: «τα στοιχεία που συγκεντρώσαµε και επεξεργαστήκαµε – µε επικεφαλής της έρευνας την Κατερίνα Τσουκαλά, ειδικό σε θέµατα αµυντικής στρατηγικής και σπουδών για αφοπλισµό, και τον ∆ηµήτρη Μπουρίκο, ειδικό σε θέµατα οικονοµίας – δείχνουν ότι το ύψος των αµυντικών δαπανών της Ελλάδας από το 1974 έως το 2010, σύµφωνα µε τη βάση δεδοµένων SIPRI & IISS, είναι πάνω από 218 δισ. δολάρια». Και όπως υπογραµµίζει ο Νίκος Χρυσόγελος, «αν η Ελλάδα ακολουθούσε απλώς τον µέσο όρο των ευρωπαϊκών χωρών του ΝΑΤΟ ως ποσοστό των εξοπλιστικών δαπανών επί του ΑΕΠ της για την περίοδο 1974-2010, τότε σε σταθερές τιµές 2005 θα είχε εξοικονοµήσει 108,1 δισ. ευρώ». (σ.σ.: βλέπε Πίνακα 1).

Ανάπτυξη vs όπλων

Ο διευθυντής του ελληνικού γραφείου της Greenpeace έκανε µια αναγωγή του πού θα µπορούσαν να χρησιµοποιηθούν τα κονδύλια που έχουν δαπανηθεί από την Ελλάδα τα τελευταία 20 χρόνια στην αγορά όπλων. Ο Νίκος Χαραλαµπίδης µελέτησε την πρόσφατη έκθεση του Stockholm International Peace Institute (SIPRI) και διαπίστωσε ότι η χώρα µας τα τελευταία 10 χρόνια φιγουράρει σταθερά στην 5η θέση των εισαγωγών όπλων και εξοπλισµών διεθνώς και έχει δαπανήσει πάνω από 11 δισεκατοµµύρια ευρώ για την αγορά εξοπλισµών. Τα τελευταία 20 χρόνια η Ελλάδα ξοδεύει για στρατιωτικούς εξοπλισµούς περίπου 3%-4% του ΑΕΠ κάθε χρόνο! Και όπως αποκαλύπτει: «Με τα χρήµατα αυτά θα µπορούσαµε να είχαµε κάνει πολλά, µε πολλαπλά παράπλευρα οφέλη. Θα µπορούσαµε να αναβαθµίσουµε ενεργειακά 500.000 κατοικίες, δηµιουργώντας δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας στον προβληµατικό κατασκευαστικό τοµέα, µειώνοντας κατά χιλιάδες τόνους τις εισαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου (για τη θέρµανση των κτηρίων) και εξοικονοµώντας περί τα 4,5 δισ. ευρώ. Θα µπορούσαµε να εγκαταστήσουµε περί τα 7 GW φωτοβολταϊκών, µε πολλαπλά οφέλη για την απασχόληση, την τοπική ανάπτυξη αλλά και τη µείωση της επιβάρυνσης της υγείας της Πτολεµαΐδας και της Κοζάνης από τη χρήση λιγνίτη. Θα µπορούσαµε πολλά, αντί να πετάµε χρήµατα όλα αυτά τα χρόνια στον τρύπιο κουβά». Αντίστοιχα, επισηµαίνει ο Νίκος Χαραλαµπίδης, τα 1,8 τρισεκατοµµύρια δολάρια που δαπανώνται κάθε χρόνο, σύµφωνα µε την έκθεση του SIPRI, θα µπορούσαν να χρησιµοποιηθούν για την αντιµετώπιση της φτώχειας και την εξασφάλιση της απαραίτητης βασικής ιατρικής περίθαλψης σε αυτούς που δεν την έχουν. «Θα µπορούσαµε να µειώσουµε το περίπου 1 δισεκατοµµύριο πολιτών που πεινάνε (το 98% από αυτούς ζει σε αναπτυσσόµενες χώρες). Να αντιµετωπίσουµε τις κλιµατικές αλλαγές που ήδη προκαλούν αναγκαστικές µετακινήσεις εκατοµµυρίων ανθρώπων λόγω ξηρασίας, διάβρωσης ακτών, ανόδου της στάθµης της θάλασσας, µείωσης αγροτικής παραγωγής».

Ποιοι ωφελήθηκαν

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των Οικολόγων Πράσινων, το ποσό των 108,1 δισ. ευρώ που θα μπορούσε να εξοικονομήσει η χώρα μας αν απλώς ακολουθούσε στην αγορά όπλων τον μέσο όρο των ευρωπαϊκών χωρών του ΝΑΤΟ, είναι μεγαλύτερο από τα 106 δισ. του δημοσιονομικού οφέλους από την εφαρμογή του PSI, ποσό φυσικά που δεν συμπεριλαμβάνει την καθαρή δημοσιονομική ζημία για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. «Για να υπάρχει μέτρο σύγκρισης, το δημόσιο χρέος της χώρας πριν από το κούρεμα ανερχόταν σε περίπου 360 δισ. ευρώ».
Η επιλογή των υπέρογκων στρατιωτικών δαπανών δεν είναι, βέβαια, άσχετη με τους πολιτικούς συσχετισμούς στην Ευρώπη, με τις πιέσεις ή ακόμα και τους εκβιασμούς που ασκούνται στη χώρα μας από κυβερνήσεις ευρωπαϊκών χωρών που είναι και οι βασικοί έμποροι όπλων.
Σύμφωνα με την έκθεση του SIPRI, την πενταετία 2007-2011, η Ελλάδα ήταν ο μεγαλύτερος παραλήπτης γερμανικών και ο δεύτερος μεγαλύτερος παραλήπτης γαλλικών εξοπλιστικών, αντιπροσωπεύοντας το 13% του όγκου των γερμανικών και το 10% των γαλλικών εξαγωγών μεγάλων συμβατικών όπλων. Συνολικά, κατά την περίοδο 1974-2010 η Γερμανία και η Γαλλία έχουν τη μερίδα του λέοντος στα ποσοστά εξαγωγών μεγάλων συμβατικών οπλικών συστημάτων στην Ελλάδα από χώρες της Ε.Ε., με ποσοστό 43% και 27% αντίστοιχα.
Όπως επισημαίνει ο Νίκος Χρυσόγελος, ακόμα και στην κορύφωση της κρίσης, ευρωπαϊκές χώρες πούλησαν στην Ελλάδα στρατιωτικό εξοπλισμό αξίας μεγαλύτερης του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ, την ίδια περίοδο που διαπραγματεύονταν το πρώτο πακέτο στήριξης, το 2010! Συγκεκριμένα, το 2010, σύμφωνα με τη «Δέκατη τρίτη ετήσια έκθεση του Συμβουλίου για τον καθορισμό κοινών κανόνων που διέπουν τον έλεγχο των εξαγωγών στρατιωτικής τεχνολογίας και εξοπλισµού» οι µεγαλύτεροι προµηθευτές ήταν:

♦ η Γαλλία (876 εκατ. ευρώ),

♦ η Ιταλία (54 εκατ. ευρώ),

♦ η Ολλανδία (53 εκατ. ευρώ),

♦ η Γερµανία (36 εκατ. ευρώ), η Ισπανία (33 εκατ. ευρώ).

Τέλος, ο Νίκος Χρυσόγελος σηµειώνει ότι, πέρα από το ζήτηµα της διαφάνειας και της αντιµετώπισης της διαφθοράς, που αποτελεί πάγιο αίτηµα των Οικολόγων Πράσινων, «υπάρχει ένα σαφές ζήτηµα επιλογών στη χάραξη της αµυντικής πολιτικής που πρέπει να αλλάξει επειγόντως. Εθνική ασφάλεια και εθνική ανεξαρτησία σηµαίνει και διασφάλιση αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης και εργασίας, και αυτοδιαχείριση των φυσικών µας πόρων, και σωστό κοινωνικό κράτος, και διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής».

Ξεφυλλίστε το!

Το Πράσινο Ποντίκι Μαΐου 2012 on line όπως τυπώνεται

Γαλακτοβιομηχανίες ή ντεντέκτιβ;

Της Βάλιας Μπαζού από το Ποντίκι
Τρώμε μεταλλαγμένα και η ΔΕΛΤΑ, η ΜΕΒΓΑΛ, ο ΟΛΥΜΠΟΣ και η ΦΑΡΜΑ ΚΟΥΚΑΚΗ, σφυρίζουν αδιάφορα και το παίζουν ντεντέκτιβ…
Η καταγγελία είναι δια χειρός της Greenpeace, η οποία πριν από λίγες ημέρες αποκάλυψε σκάνδαλο με μεταλλαγμένες ζωοτροφές που χρησιμοποιούν οι συγκεκριμένες εταιρείες.
Όπως επισημαίνει η διεθνής περιβαλλοντική οργάνωση αντί ουσιαστικής δέσμευσης για να βγουν τα μεταλλαγμένα από το τραπέζι μας οι 4 εταιρείες έχουν επικεντρωθεί είτε σε αναπαραγωγή ανακοινώσεων, είτε σε αποστολή ερωτήσεων αστυνομικού περιεχομένου προς την Greenpeace «χωρίς καμία εταιρεία να δεσμεύεται για το τί σκοπεύει να κάνει ώστε να εξασφαλίσει ότι δεν θα ξανασυμβεί να βρεθούν μεταλλαγμένα σε ζωοτροφή».
Όπως καταγγέλλει η διεθνής περιβαλλοντική οργάνωση, οι τέσσερις εταιρείες τις τελευταίες ημέρες έχουν επιδοθεί σε αγώνα δρόμου πιέζοντας τη Greenpeace να κατονομάσει τους κτηνοτρόφους από τις φάρμες των οποίων προήλθαν τα τυχαία δείγματα της έρευνας της Greenpeace. Με αυτό τον τρόπο, υπογραμμίζει, δείχνουν ότι αποφεύγουν να λύσουν συνολικά το πρόβλημα των μεταλλαγμένων, αλλά προτιμούν να στοχοποιήσουν ορισμένους κτηνοτρόφους.
Επισημαίνεται ότι η Greenpeace πήρε δείγματα ζωοτροφών που χρησιμοποιούν οι 4 εταιρείες με απόλυτα ασφαλή τρόπο, τηρώντας την εχεμύθεια και αποκλείοντας κάθε πιθανότητα επιμόλυνσης. Στη συνέχεια τα δείγματα στάλθηκαν για αναλύσεις σε εξωτερικό ανεξάρτητο διαπιστευμένο από το ΕΣΥΔ (Εθνικό Σύστημα Διαπίστευσης) εργαστήριο.
Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν ότι οι ζωοτροφές που χρησιμοποιεί η εταιρεία ΔΕΛΤΑ ήταν θετικές σε μεταλλαγμένα σε ποσοστό 90%, της Όλυμπος σε ποσοστό 85%, της ΜΕΒΓΑΛ σε ποσοστό 80% και της φάρμας Κουκάκη σε ποσοστό 45%.
Όπως καταγγέλλει μάλιστα η περιβαλλοντική οργάνωση, οι εταιρείες ΟΛΥΜΠΟΣ και ΔΕΛΤΑ αναγράφουν σε συσκευασίες τους, και η ΜΕΒΓΑΛ στην ιστοσελίδα της, ότι το γάλα τους παράγεται χωρίς χρήση μεταλλαγμένων ζωοτροφών, ενώ στην πραγματικότητα αποδεικνύεται ακριβώς το αντίθετο.
Η Greenpeace καλεί τις εταιρείες να προχωρήσουν αμέσως σε μέτρα για την:
– Εξασφάλιση μη μεταλλαγμένης ζωοτροφής.
-Στροφή προς την καλλιέργεια ντόπιας ζωοτροφής χωρίς μεταλλαγμένα, όπως τα κτηνοτροφικά φυτά (ρεβίθια, μπιζέλια, κουκιά, λούπινα) τα οποία επιπλέον προωθούν τη βιώσιμη γεωργία, δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας μέσα στην κρίση και τονώνουν την ανάπτυξη στην περιφέρεια.
Παράλληλα καλεί τους πολίτες σε διαδικτυακή διαμαρτυρία με την αποστολή email στις 4 εταιρείες με σύνθημα «Δεν θέλω μεταλλαγμένα στη διατροφή μου».

Διεθνής διαγωνισμός για το νέο logo της ΒΡ

Τον προκήρυξε το βρετανικό γραφείο της Greenpeace και οι ιδέες που έχουν κατατεθεί είναι πολύ ενδιαφέρουσες. Ιδού ορισμένες.

Όσοι πιστοί προσέλθετε εδώ
Το logo που θα κερδίσει τον διαγωνισμό θα χρησιμοποιηθεί στην διεθνή καμπάνια που ετοιμάζει η περιβαλλοντική οργάνωση κατά της ΒΡ που προκάλεσε την μεγαλύτερη στην ιστορία οικολογική και οικονομική καταστροφή από διαρροή πετρελαίου.