Η σιωπή των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης είναι χρυσός

Της Βάλιας Μπαζού από το Πράσινο Ποντίκι

Τον τελευταίο χρόνο γινόµαστε µάρτυρες µιας συστηµατικής προσπάθειας παραπληροφόρησης που στόχο έχει να συκοφαντήσει, να υποτιµήσει και ακόµα και να ποινικοποιήσει κάθε άποψη που είναι αντίθετη µε την κρατούσα για το τι είναι ανάπτυξη και τι πρέπει να καταστραφεί στο όνοµά της για να πληρωθούν οι πιστωτές και για να ικανοποιηθούν συγκεκριµένοι εγχώριοι εργολάβοι και οι ξένοι συνεταίροι τους.
Για την επίτευξη αυτής της στρατηγικής χρειάζονται πολιτικοί σε όλες τις βαθµίδες της διοίκησης που να χαρακτηρίζονται είτε από ηµιµάθεια είτε από εύκαµπτη µέση, καθώς και Μέσα Μαζικής Ενηµέρωσης πρόθυµα να τους αποθεώσουν µη τηρώντας ούτε τα προσχήµατα.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγµα άσκησης αυτή της στρατηγικής είναι ο συστηµατικός «πόλεµος» που δέχονται οι κάτοικοι τεσσάρων νοµών της χώρας, της Χαλκιδικής, του Κιλκίς, του Έβρου και της Ροδόπης, περιοχές που έχουν επιλεγεί για να διεξαχθεί το πείραµα της νέας µεγάλης Ελλάδας που θα «πνιγεί» στον χρυσό και θα γίνει το Ελ Ντοράντο της Ευρώπης!

«Αόρατοι», «µπαχαλάκηδες» και άσχετοι
Οι κινητοποιήσεις των κατοίκων που είναι αντίθετοι µε τη λειτουργία µεταλλείων χρυσού είτε κατασυκοφαντούνται είτε αποσιωπούνται… εκκωφαντικά. Αντιµετώπιση αναµενόµενη, αφού η συντριπτική πλειονότητα των λεγοµένων ισχυρών ΜΜΕ ταυτίζεται µε τα εργολαβικά συµφέροντα, µε τους χρυσοθήρες της Χαλκιδικής και των άλλων περιοχών. Είναι γνωστό άλλωστε ότι ο πανίσχυρος εκδότης Γιώργος Μπόµπολας είναι συνεταίρος των Καναδών της Eldorado Gold , που έχει τα Μεταλλεία Χρυσού στην Κασσάνδρα, το Πέραµα και τις Σάπες.
Έτσι, όταν οι κάτοικοι βρίσκονται, για παράδειγµα, µέσα στο αρχέγονο δάσος των Σκουριών αντιµέτωποι µε διµοιρίες των ΜΑΤ που πετούν χηµικά ακόµα και πλαστικές σφαίρες, παρουσιάζονται από την κυρίαρχη µερίδα των ΜΜΕ ως «µπαχαλάκηδες», ως κουκουλοφόροι που από τους δρόµους των Εξαρχείων έκαναν εκδροµή – επιδροµή στις Σκουριές και πετούν µολότοφ για να κάψουν το δάσος και να διώξουν τους επενδυτές. Οι αναφορές των περισσότερων ΜΜΕ κάνουν λόγο για γνωστούς – αγνώστους µε µαύρα και καλυµµένα πρόσωπα, την ίδια στιγµή που οι εικόνες τούς διαψεύδουν δείχνοντας άντρες και γυναίκες κάθε ηλικίας που µε τα παιδιά τους ανά χείρας προσπαθούν να υπερασπιστούν τον τόπο τους.
Όταν οι κάτοικοι διαδηλώνουν κατά χιλιάδες και ειρηνικά στους δρόµους της Θεσσαλονίκης, εξαφανίζονται διά παντός από το πλάνο… Η πορεία τους, όπως οι ίδιοι λένε, γίνεται «αόρατη» και η έκφραση της αντίθετης γνώµης αποσιωπάται στο όνοµα της σωτηρίας της πατρίδας, στο όνοµα µιας αλλοπρόσαλλης ανάπτυξης και στο όνοµα επιχειρηµατικών συµφερόντων που είναι ταυτόσηµα µε εκείνα κυρίαρχων ιδιοκτητών ΜΜΕ. Όταν επαγγελµατίες, όπως µελισσοκόµοι, αγρότες, κτηνοτρόφοι, επιχειρηµατίες στον κλάδο του τουρισµού, εκφράζουν την αγωνία τους για τις επιπτώσεις και την οικονοµική καταστροφή που συνεπάγονται οι εξορυκτικές δραστηριότητες µε τη χρήση κυανίου, παρουσιάζονται ως οι συντεχνίες της «µελισσούλας», των «προβάτων» και του «φραπέ» που δεν θέλουν να πάει µπροστά ο τόπος τους και βάζουν το δικό τους συµφέρον πάνω από το συµφέρον της Ελλάδας…
Και όταν επιστηµονικοί φορείς, όπως το Τεχνικό Επιµελητήριο Ελλάδας – Τµήµα Κεντρικής Μακεδονίας και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήµιο, βγάζουν πορίσµατα που έρχονται σε αντίθεση µε εκείνα των επιστηµόνων που συνέταξαν τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, χαρακτηρίζονται αδαείς και άσχετοι.

Οι µετρ της «γαργάρας»
Η ιδιότυπη «αφωνία» που έχουν επιβάλει σε κατοίκους, φορείς και επιστήµονες, συνοδεύεται και από τις γνωστές πολιτικές και δηµοσιογραφικές «γαργάρες». Το θέµα δεν αφορά µόνο την αποσιώπηση των κινδύνων που εγκυµονούν κατά τη λειτουργία των µεταλλείων χρυσού αλλά και συγκεκριµένες ειδήσεις που θεωρούν ότι θα κάνουν κακό στην «ανάπτυξη» του τόπου εάν γίνουν ευρέως γνωστές στους πολίτες.
Ιδού δυο χαρακτηριστικές περιπτώσεις που έχουν εντέχνως αποσιωπηθεί:
1η «γαργάρα»: Η Ελλάδα οδηγήθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και απειλείται με ευρωκαμπάνα γιατί συστηματικά αποφεύγει να κάνει τα δέοντα προκειμένου να επιστραφεί δημόσιο χρήμα από την εταιρεία συμφερόντων Μπόμπολα που συμμετέχει στην εκμετάλλευση του χρυσού της Χαλκιδικής. Η Κομισιόν από το 2011 έχει κρίνει ως παράνομη και ασυμβίβαστη με την εσωτερική αγορά την κρατική ενίσχυση ύψους 15,34 εκατ. ευρώ, που χορηγήθηκε στην εταιρεία Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. με την πώληση περιουσιακών στοιχείων και γης του Δημοσίου σε τιμή κατώτερη της αξίας τους καθώς και με απαλλαγή από την υποχρέωση καταβολής φόρων. Αν και η Επιτροπή ζητά από το ελληνικό Δημόσιο να εισπράξει, και μάλιστα εντόκως, την παράνομη επιδότηση από την εταιρεία, η κυβέρνηση έχει στραφεί κατά του εαυτού της και κατά της απόφασης της Κομισιόν με στόχο η εταιρεία να μην επιστρέψει στο δημόσιο ταμείο τα παρανόμως εισπραχθέντα.
2η «γαργάρα»: Τα στελέχη του ΥΠΕΚΑ, πολιτικά και υπηρεσιακά, διαφήμιζαν την περιβαλλοντικά προηγμένη Φινλανδία θέλοντας να πείσουν τους «ιθαγενείς» σε Χαλκιδική, Κιλκίς, Έβρο και Ροδόπη ότι τα μεταλλεία χρυσού είναι μια ασφαλής δραστηριότητα. Όπως χαρακτηριστικά έλεγαν διαφημίζοντας επισκέψεις που είχαν κάνει στη Φινλανδία, «αφού μπορούν να το κάνουν εκεί που είναι πολύ προηγμένοι, μπορούμε και εμείς». Όταν, όμως, πριν από λίγες ημέρες στην προηγμένη Φινλανδία προκλήθηκε από το ορυχείο της Talvivaara Mining Company η μεγαλύτερη χημική καταστροφή στην Ιστορία της χώρας, τα ίδια πολιτικά και υπηρεσιακά στελέχη σφύριζαν αδιάφορα περί ανέμων και υδάτων.
Η διαρροή στο φινλανδικό ορυχείο προκλήθηκε όταν εμφανίστηκε ρήγμα στη λίμνη αποβλήτων. Το αποτέλεσμα ήταν να διαρρέουν ανά ώρα 5.000-6.000 κυβικά μέτρα νερού με υψηλές συγκεντρώσεις νικελίου και ουρανίου.
Τα προβλήματα, μάλιστα, είχαν αρχίσει να εμφανίζονται από την πρώτη χρονιά της λειτουργίας του, το 2008, με διαρροές στη δεξαμενή και με τις τουριστικές επιχειρήσεις που βρίσκονται κοντά στο ορυχείο να διαμαρτύρονται για ανάδυση οσμών που έδιωχναν τους πελάτες. Η επόμενη διαρροή εντοπίστηκε το 2010 όταν οι λίμνες της περιοχής έγιναν αλμυρές και οι μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν κοντά στο ορυχείο έδειξαν ότι τα επίπεδα συγκέντρωσης καδμίου και νικελίου είχαν κατά πολύ ξεπεράσει τα επίσημα επίπεδα ασφαλείας.
Αλλά είπαμε… αυτά είναι ψιλά γράμματα γιατί η σιωπή, και κυρίως των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, είναι αδιαμφισβήτητα χρυσός…

Ανοησία ή έγκλημα εκ προμελέτης;

Της Βάλιας Μπαζού από το Ποντίκι

Ή μήπως και τα δυο σε ιδανικό συνδυασμό; Το ερώτημα είναι στην πραγματικότητα ρητορικό αφού για την 3η μνημονιακή κυβέρνηση η πολιτική φιλοσοφία του «λιγότερου κράτους» φαίνεται ότι είναι συνώνυμη μόνον με το «λιγότερο περιβάλλον».

Το πρώτο ηχηρό δείγμα γραφής της δήθεν διοικητικής μεταρρύθμισης είναι η διάλυση επί της ουσίας των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών αφού σύμφωνα με το νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ, από τους 29 Φορείς Διαχείρισης καταργούνται οι 4, οι 20 συγχωνεύονται σε 9 και διατηρούνται μόνον πέντε…

Ο σχεδιασμός αυτός δεν έχει καμιά λογική και δεν επιτυγχάνει τίποτε παρά μόνον μια τρύπα στο νερό. Και όταν λέμε τίποτα κυριολεκτούμε αφού όχι μόνον δεν επιτυγχάνει εξοικονόμηση πόρων αλλά πυροδοτεί τον κίνδυνο να χαθούν εξασφαλισμένα ευρωπαϊκά κονδύλια.

Και αυτό γιατί η λειτουργία των Φορέων Διαχείρισης επί της ουσίας δεν επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό:

-Τα διοικητικά συμβούλια δεν αποτελούνται από golden boys αλλά από επιστήμονες που συμμετέχουν αμισθί

– Ο προϋπολογισμός των Φορέων καλύπτεται από το ΕΣΠΑ αφού έχουν εξασφαλιστεί ως το 2015 κονδύλια ύψους 100 εκατ. ευρώ με την εθνική συμμετοχή να είναι μόλις 5%!

– Το προσωπικό των Φορέων Διαχείρισης είναι 300 άτομα εκ των οποίων μόνον έξι μόνιμοι και σύμφωνα με το σχέδιο νόμου κανείς δεν πρόκειται να χάσει τη δουλειά του.

Ποιοι λόγοι, τότε, υπαγορεύουν το ξεθεμελίωμα των Φορέων Διαχείρισης;

Σε ποιους χαλάνε τη σούπα;

Όπως λένε άνθρωποι που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα η κατάργηση και συγχώνευση των Φορέων Προστασίας έχει να κάνει με τον ευσεβή πόθο για κατάργηση των προστατευόμενων περιοχών στο όνομα μεγάλων αλλά και τοπικών συμφερόντων και με το άλλοθι μιας αμφιλεγόμενης και αποτυχημένης μέχρι σήμερα ανάπτυξης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο ίδιο το εισαγωγικό σημείωμα του σχεδίου νόμου ομολογείται επί της ουσίας ότι ο σχεδιασμός έχει γίνει επιεικώς στο πόδι αφού χαρακτηριστικά αναφέρεται: « δεν έχει μελετηθεί πλήρως το συνολικό ζήτημα θεσμικής αναδιάταξης ώστε να υπάρξει ένα ολοκληρωμένο συνεκτικό και βιώσιμο εθνικό σύστημα προστατευόμενων περιοχών».

Έτσι χωρίς δεύτερη σκέψη και χωρίς κανένα σχέδιο καταργούνται οι Φορείς Διαχείρισης της Λίμνης Καστοριάς, της Παμβώτιδας, του Εθνικού Δρυμού Αίνου και της Κάρλας- Μαυροβουνίου- Κεφαλοβρύσου.

Χωρίς να επιτυγχάνεται καμιά εξοικονόμηση πόρων δημιουργούνται 9 γιγαντιαίοι Φορείς Διαχείρισης μέσα από τη συγχώνευση 20 Φορέων, ορισμένοι εκ των οποίων δεν έχουν ούτε γεωγραφική συνέχεια.

Για παράδειγμα, ο Φορέας Διαχείρισης της Σαμαριάς συγχωνεύεται με αυτόν της Καρπάθου!

Για παράδειγμα, δημιουργείται ένας Φορέας Διαχείρισης Πίνδου που περιλαμβάνει έκταση μεγαλύτερη των 3 εκατομμυρίων στρεμμάτων, από τον Βίκο και τον Αώο μέχρι τον Άραχθο!

Για παράδειγμα, δημιουργείται ένας Φορέας Διαχείρισης για τον Αμβρακικό, το Μεσολόγγι, τον Καλαμά και τον Αχέροντα!

Just for the record, οι μοναδικοί φορείς που διασώζονται είναι των Θαλάσσιων Πάρκων Ζακύνθου, Αλοννήσου – Β. Σποράδων, Πρεσπών, Ολύμπου, και Πάρνωνα.

Ποιος φοβάται τα φωτοβολταϊκά

Της Βάλιας Μπαζού από το από το Πράσινο Ποντίκι Σεπτεμβρίου 2012

Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση κόπτεται για την ανάπτυξη και διαρρηγνύει τα ιµάτιά της ότι η σω­τηρία της χώρας θα έρθει μέσα από τη δηµιουρ­γία πρόσφορου εδάφους για επενδύσεις που θα εξασφαλίζουν θέσεις εργασίας, σειρά µέτρων που ανακοινώθηκαν εν µέσω καύσωνα και µιας άδειας Αθήνας κινούνται ακριβώς στην αντίθετη κατεύ­θυνση και φέρνουν τα πάνω κάτω στον πιο δυνα­µικό τοµέα της οικονοµίας, αυτόν της πράσινης ανάπτυξης.

Το τελευταίο διάστηµα στο σκοτάδι ή, καλύτερα, στη σκιά του ήλιου έχει αρχίσει να διαδραµατίζεται ένα απίστευτο παρασκήνιο, ένα αλισβερίσι συµφερόντων, που είχε ως αποτέλεσµα να ρίξει στην «πυρά» τα φωτοβολταϊκά, τον µοναδικό, ίσως, τοµέα της οικονοµίας που συνεχίζει να αναπτύσσεται και να δηµιουργεί νέες θέσεις εργασίας και που αποτελεί σήµερα τον µεγαλύτερο εργοδότη στον χώρο της πράσινης ενέργειας.

Τα µέτρα που ανακοίνωσε στα µέσα Αυγούστου ο υφυπουργός ΠΕΚΑ Ασηµάκης Παπαγεωργίου πλασαρίστηκαν µε τρόπο βαρύγδουπο ως µέτρα για τη διάσωση της αγοράς ενέργειας και την προστασία των καταναλωτών, αφού εξαιτίας της στάσης πληρωµών της ΛΑΓΗΕ Α.Ε. (Λειτουργός της Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας) απειλούνταν µε πτώχευση η αγορά ενέργειας. Όπως, όµως, οι φορείς της αγοράς καταγγέλλουν, το µόνο που επιτυγχάνεται µε τα µέτρα είναι να οδηγείται και η αγορά των φωτοβολταϊκών σε κρίση και αδιέξοδο, µια αγορά που το 2011 ήταν 6η στην Ευρώπη και 10η παγκοσµίως!

Και όπως καταγγέλλουν, την ίδια ώρα τα µέτρα ευνοούν την έκρηξη του παραεµπορίου των αδειών, ανεβάζουν το επενδυτικό κόστος, αφήνουν ανέγγιχτους τους ελάχιστους επενδυτές που ευνοήθηκαν από τη διαδικασία fast track, θίγουν χιλιάδες µικροµεσαίους επενδυτές και αποθαρρύνουν οποιονδήποτε ξένο επενδυτή θα ήθελε να επενδύσει στη χώρα.

Και τα µέτρα αυτά δεν θα είναι τα µοναδικά, αφού σε αντίθεση µε τις διακηρύξεις της κυβέρνησης περί της ανάγκης ελάφρυνσης της φορολογίας των επιχειρήσεων, για την αγορά των φωτοβολταϊκών προβλέπονται και νέα µέτρα µε τη φορολόγηση και του τζίρου των επιχειρήσεων.

Παράγοντες της αγοράς και περιβαλλοντικές οργανώσεις µιλούν για δραµατική ανατροπή των κανόνων που παιχνιδιού και απροκάλυπτη αβάντα στα ορυκτά καύσιµα. Όπως λένε, µάλιστα, και στον τοµέα της ενέργειας έδρασαν «κουκουλοφόροι» που έστελναν ντραφτ στους τροϊκανούς µε υποδείξεις για το τι πρέπει να γίνει στην αγορά ενέργειας, παρουσιάζοντας στοιχεία και σχέδια που απέχουν από την πραγµατικότητα και τις ανάγκες της αγοράς.

Στο µείζον θέµα που προέκυψε παρενέβησαν και περιβαλλοντικές οργανώσεις, όπως η Greenpeace, η οποία χαρακτήρισε τα µέτρα παράλογα και τεράστιο λάθος σε βάρος της ανάπτυξης, ενώ όσον αφορά στον υφυπουργό ΠΕΚΑ δηκτικά σχολίασε ότι έµεινε µετεξεταστέος στα απλά µαθηµατικά.

«Παραγγελιές» και υποτέλεια

Της Βάλιας Μπαζού από το Πράσινο Ποντίκι Φεβρουαρίου
Η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ (Παπακωνσταντίνου – Σηφουνάκης), κρυµµένη στο ηµίφως της κρίσης, προστατευµένη από τα φώτα της δηµοσιότητας και της δηµό­σιας έκθεσης, ελέω PSI και χρεοκοπίας, προβαίνει συστηµατικά σε νοµοθετικές ρυθµίσεις πραξικοπηµατικού χαρακτή­ρα. Στους διαδρόµους του υπουργεί­ου, όσοι ξέρουν να διαβάζουν πίσω από τις γραµµές των σχεδίων νόµων, των Προεδρικών ∆ιαταγµάτων, των Υπουργικών Αποφάσεων και του πλήθους των τροπολογιών που κατατίθενται µε καταιγιστικό ρυθµό, µιλούν ανοικτά πλέ­ον για «παραγγελιές». Με δόση καυστικού χιούµορ, µάλιστα, λένε µεταξύ αστείου και σοβαρού ότι η µοναδι­κή «επένδυση» που έχει γίνει στη χώρα είναι η εγκαθίδρυ­ση της «βιοµηχανίας» ξεθεµελίωσης του συ­ντάγµατος, της δασικής, πολεοδοµικής και χωροτα­ξικής νοµοθεσίας.

Το µοναδικό δείγµα γραφής της πολυπό­θητης «ανάπτυξης» είναι η εγκαθίδρυση «βιοµηχανίας» ικανοποίησης πάσης φύσε­ως αιτηµάτων. Τα αιτήµατα φαίνεται, µάλι­στα, ότι είναι τόσο πολλά, που στην πρε­µούρα τους να προλάβουν να τα ικανοποι­ήσουν κάποια παραπέφτουν και αναγκα­στικά επανέρχονται µε τροπολογίες. Για παράδειγµα… Μόλις στις 12 Ιανουα­ρίου κατατέθηκε στη Βουλή σχέδιο νόµου – σκούπα µε τίτλο «Ποινική προστασία του περιβάλλοντος – Εναρµόνιση µε την Οδη­γία 2008/99/ΕΚ – Πλαίσιο παραγωγής και διαχείρισης αποβλήτων – Εναρµόνιση µε την Οδηγία 2008/98/ΕΚ – Ρύθµι­ση θεµάτων ΥΠΕΚΑ». Μέσα σε 14 µέρες από την ηµεροµη­νία κατάθεσής του και µέχρι τη δεύτερη ανάγνωση του νο­µοσχεδίου, που έγι­νε στις 26 Ιανουαρίου, είχαν κατατεθεί από το ΥΠΕΚΑ και νέες τροπολο­γίες – πολλές από τις οποίες σε νόµο ψηφισµένο προ µηνών – επιβεβαιώ­νοντας όσους λένε ότι «Παπακωνσταντίνου και Σηφουνάκης παίζουν τα “ρέστα” τους»… Με τις τροπολογίες, µεταξύ άλ­λων, επιτρέπεται σε δάση, δασικές, χορτολιβαδικές και βραχώδεις εκτάσεις εντός περιοχών προστασίας της φύσης και εθνι­κών πάρκων, η δηµιουργία ορειβατικών καταφυγίων και χιονοδροµικών κέντρων, ποιµνιοστασίων και πτηνοτροφείων ή «άλ­λων συναφών εγκαταστάσεων». Και ακό­µα… εάν ένας παράνοµος έχτισε όπου ήθελε, ό,τι ήθελε, όπως ήθελε και δεν υπάρχουν έγγραφα που να αποδεικνύουν τον χρόνο ανέγερσης του αυθαιρέ­του, αρκεί η υπεύθυνη (sic) δήλωση του παράνοµου ιδιοκτήτη… Στις τροπολογί­ες, είδαµε και αυτό: Ο – κατά δήλωσή του – µαθητής Νίκος Σηφουνάκης διορθώνει τον δάσκαλό του Renzo Piano… Έτσι, στο Φάληρο, εκεί που κατά τις εξαγγελίες η ανάπλαση θα γίνει βάσει της µελέτης του Ιταλού αρχιτέκτονα, αυξάνεται ο συντε­λεστής δόµησης, το ποσοστό κάλυψης, προστίθενται εµπορικές χρήσεις και νέα έργα στον αιγιαλό, αλλάζοντας τα φώτα σε διάταξη νόµου που είχε ψηφιστεί επί υπουργίας Μπιρµπίλη το 2010. Γνωρίζουν άραγε οι επικεφαλής του ΥΠΕΚΑ ότι οι πολιτικές που επιλέγουν εί­ναι χωρίς επιστροφή και µε ανυπολόγιστες συ­νέπειες για τη χώρα ή απλώς το θέ­µα δεν τους αφορά;

Εθισμένος με την πτώχευση

Από το Ποντίκι
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου τεί­νει να μετατραπεί σε έναν ειδι­κού τύπου πολιτικό, όχι απλώς με ροπή, αλλά με εθισμό στη χρεοκο­πία και την πτώχευση. Όσο κι αν ο ίδι­ος διανύει ακόμα το πρώτο στάδιο του πένθους, τη λεγόμενη άρνηση, όσο κι αν ο ίδιος βαυκαλίζεται τηλεοπτικώς, υποστηρίζοντας ότι, αφού δεν είμαστε νεκροί, δεν πάθαμε και τίποτα, για την πλειοψηφία των πολιτών το όνομά του είναι συνώνυμο με την πτώχευση των νοικοκυριών τους.
Ο ιδιότυπος αυτός εθισμός, όμως, δεν παραδόθηκε μαζί με το χαρτοφυ­λάκιο του υπουργείου Οικονομικών τον Ιούνιο του 2011, αλλά μεταφέρθηκε στο ΥΠΕΚΑ, όπου μέσα σε οκτώ μήνες έχει υπογραφεί και η περιβαλλοντική χρεοκοπία και η περιβαλλοντική πτώ­χευση, χωρίς μάλιστα να υπάρχει το άλ­λοθι της τρόικας.