Ώρα για Πράσινο Ποντίκι!

Με κεντρικό θέμα τον «πόλεμο» που έχει ξεσπάσει στην Αρκτική μεταξύ των περιβαλλοντικών οργανώσεων και των πετρελαϊκών κολοσσών κυκλοφορεί το Πράσινο Ποντίκι μαζί με το «Π».
Τα «Αρκτικά Στρατιωτικά Τάγματα» και η μάχη για τον έλεγχο της απάτητης περιοχής του πλανήτη. Οι γεωπολιτικές, οικονομικές και επιχειρηματικές παράμετροι καθώς και η παγκόσμια κινητοποίηση για την αποτροπή της καταστροφής.
Πώς οι εταιρείες που ευθύνονται για την κλιματική αλλαγή, προσπαθούν να επωφεληθούν από το λιώσιμο των πάγων.
Ακόμα στο τεύχος που κυκλοφορεί στις 5 Ιουλίου:
– Πάρνηθα: η εκδίκηση του καλού
– Η πρόταση για μια πράσινη αυτοδύναμη πόλη
– Τα αυτοκίνητα του μέλλοντος

Το όραμα του αρχιτέκτονα – ψαριού

Eπιµέλεια: MITSILA από το Πράσινο Ποντίκι
Ο Ζακ Ρουζερί δεν αυτοσυστήνεται ως αρχιτέκτονας, αλλά ως µισός άνθρωπος και µισό ψάρι… Και όχι βέβαια τυχαία, αφού ο κορυφαίος Γάλλος αρχιτέκτονας είναι εξπέρ της θαλάσσιας δόµησης, είναι ο επιστήµονας που οραµατίζεται, σχεδιάζει και κατασκευάζει κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και θέλει να συνδέσει το όνοµά του µε τις πρώτες υποθαλάσσιες πόλεις.
Η έµπνευσή του πηγάζει από τη συστηµατική µελέτη θαλασσίων ειδών, όπως οι ιππόκαµποι και οι µέδουσες, αλλά και από τη µελέτη των παγόβουνων και των διαστηµοπλοίων της ΝΑΣΑ.

Ο θαλάσσιος δορυφόρος
Ο Ζακ Ρουζερί, αν και ασχολείται εδώ και τριάντα χρόνια µε τον σχεδιασµό οικισµών µέσα στη θάλασσα, έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό όταν παρουσίασε το όραµά του για τη δηµιουργία του πρώτου θαλάσσιου δορυφόρου, του «Sea Orbiter», που θα βοηθήσει στην ανακάλυψη άγνωστων µέχρι σήµερα θαλασσίων ειδών αφού θα έχει τη δυνατότητα να συλλέξει στοιχεία για τη βιολογία των ωκεανών από σημεία που οι επιστήμονες δεν έχουν μπορέσει μέχρι σήμερα να προσεγγίσουν.
Tο «Sea Orbiter» μοιάζει με γιγάντιο ιππόκαμπο, θα έχει ύψος 51 μέτρων, εκ των οποίων μόλις το ένα τρίτο θα βρίσκεται πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, ενώ θα ισορροπεί σε καρίνα διαμέτρου10 μέτρων.
Ο θαλάσσιος δορυφόρος δεν θα είναι «καρφωμένος» στη θάλασσα, αφού θα μπορεί να μετακινείται (αλλά μόνο με τη βοήθεια των θαλασσίων ρευμάτων και των ανέμων), ενώ θα μπορεί να φιλοξενήσει 18 επιστήμονες, οι οποίοι επί τρεις μήνες δεν θα χρειάζεται να πιάσουν λιμάνι για ανεφοδιασμό.
Πριν από τρία χρόνια ο γάλλος αρχιτέκτονας ολοκλήρωσε τη μακέτα του «Sea Orbiter» που είχε ύψος 3,5 μέτρακαι η οποία υποβλήθηκε σε εξαντλητικές δοκιμές επί έξι μήνες σε ειδική δεξαμενή. το μεγάλο στοίχημα για τον ρουζερί ήταν εάν η κατασκευή του θα άντεχε σε ισχυρές καταιγίδες και κύματα που ξεπερνούσαν τα 15 μέτρα, σε συνθήκες, δηλαδή, που θα συναντήσει κατά την περιπλάνησή της στους ωκεανούς.

Το όραμα του Ρουζερί δεν έχει καταφέρει, πάντως, μέχρι στιγμής να συγκεντρώσει την απαραίτητη χρηματοδότηση για την κατασκευή του αφού απαιτούνται συνολικά 35 εκατομμύρια ευρώ και ο γάλλος αρχιτέκτονας εκτιμάται ότι έχει συγκεντρώσει περίπου τα μισά, με αποτέλεσμα η ολοκλήρωσή του να καθυστερεί. Έτσι ενώ αρχικά υπολογιζόταν ότι θα έκανε το παρθενικό του ταξίδι το 2008, εκτιμάται ότι τελικά θα κάνει «πρεμιέρα» το καλοκαίρι του 2013, με την πρώτη αποστολή του στη μεσόγειο θάλασσα και έναν χρόνο μετά θα μπει στη μεγάλη περιπέτεια για το γκολφ στριμ, όπου ακολουθώντας το ρεύμα προς τον βορρά θα πραγματοποιήσει το μεγαλύτερο υποβρύχιο παιχνίδι όλων των εποχών.

Ξεφυλλίστε το on line

Το Πράσινο Ποντίκι Μαρτίου 2012 όπως τυπώνεται

Η φαντασία σχεδιάζει τον επόμενο αιώνα

Από το Πράσινο Ποντίκι Φεβρουαρίου
Μέχρι σήµερα προβολές του µέλλοντός µας έκαναν µόνον ευφάνταστοι κινηµατογραφιστές µέσα από ταινίες επιστηµονικής φαντασίας. Και η αλήθεια είναι ότι αρκετές από τις ιδέες και τις προτάσεις τους που µας µάγεψαν στην οθόνη, «ξέφυγαν» από το σελιλόιντ και αποτελούν σήµερα τεχνολογικές εφαρµογές που χρησιµοποιούµε στην καθηµερινότητά µας.
Το «φλερτ» µε το µέλλον δεν µπορεί να αποτελεί, όµως, µόνο προνόµιο των σεναριογράφων και των σκηνοθετών. Έτσι οι επιστήµονες, αρχιτέκτονες, µηχανικοί, designers, ακόµα και ειδικοί επί της γενετικής µηχανικής, πειραµατίζονται µε τις πόλεις του επόµενου αιώνα και διατυπώνουν προτάσεις για το πώς θα µπορούσαν να είναι οι µητροπόλεις το σωτήριο έτος 2108!

Η ∆ενδρο-πόλις

Σύµφωνα µε το όραµα των αρχιτεκτόνων, των designers και των εφευρετών του γραφείου HWKN µε έδρα τη Νέα Υόρκη, για την Ατλάντα του επόµενου αιώνα, η έννοια της Μητρόπολης (Metropolis) θα µας έχει χαιρετίσει και θα έχει παραδώσει τη θέση της στη MEtreePOLIS, αφού οι σύγχρονες µεγαλουπόλεις θα είναι δοµηµένες πάνω σε ενεργειακά δέντρα και φυτά και δεν θα διαθέτουν τη γνωστή ρυµοτοµία, πολεοδοµία και χωροταξία. Οι εµπνευστές της MEtreePOLIS άρχισαν να σχεδιάζουν την πόλη του 2108 µε δεδοµένο ότι µόνο µέσα από την πρόοδο και την εξέλιξη θα µπορέσει ο άνθρωπος να αναιρέσει τα σφάλµατα, να επουλώσει τις καταστροφές που έχει «υπογράψει» στο παρελθόν. Και µόνον εάν νέες ιδέες ξεπεράσουν ακόµα και την έννοια της βιώσιµης ανάπτυξης και προτείνουν κάτι εντελώς νέο, που θα αλληλεπιδρά µε τον φυσικό κόσµο µε άγνωστους σε εµάς τρόπους, θα µπορέσει να ανακτηθεί η χαµένη ισορροπία. Η πρόταση της οµάδας HWKN, που έγινε για λογαριασµό του History Channel και της σειράς «Οι πόλεις του µέλλοντος», βασίζεται στην προβολή, στην ιδεατή χρησιµοποίηση πραγµατικών εξελίξεων και δεδοµένων που ισχύουν σήµερα στον τοµέα της τεχνολογίας και της γενετικής µηχανικής.
Έτσι οι μεγαλουπόλεις του μέλλοντος, των επόμενων 100 χρόνων, δεν θα έχουν δρόμους και λεωφόρους, δεν θα έχουν κτήρια όπως τα γνωρίζουμε για τη στέγαση των πολιτών τους, ακόμα και οι μετακινήσεις δεν θα γίνονται με τα οχήματα που γνωρίζουμε σήμερα ή ακόμα και με εκείνα που σχεδιάζονται ως πρότυπα σε κάποια εργαστήρια.

Η Μητρόπολη του μέλλοντος θα έχει τη δομή και τη λειτουργία ενός δασικού οικοσυστήματος, όπου μεταλλαγμένα δέντρα και φυτά θα λειτουργούν ως αυτόνομες μονάδες παραγωγής ενέργειας, ως κτήρια κατοικίας, ως λεωφόροι και δρόμοι. Τα αυτοκίνητα θα έχουν καταργηθεί και ειδικά, έξυπνα οχήματα που θα μοιάζουν με τσόφλια θα εκτελούν τις μεταφορές. Και ακόμα η αποκατάσταση της σχέσης του ανθρώπου με τη φύση θα έχει σαν αποτέλεσμα και την αποκατάσταση και άλλων αδικιών, αφού οι κοινότητες που θα συγκροτούν τη MEtreePOLIS θα είναι αταξικές. Η απάντηση, βέβαια, στο εάν οι πόλεις του μέλλοντος θα θέτουν σε νέες βάσεις τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση δεν μπορεί να δοθεί, αφού αυτού του είδους τα ερωτήματα τα απαντά μόνον η ζωή. Πολύ περισσότερο δεν μπορούν να το απαντήσουν οι εμπνευστές της MEtreePOLIS… Αυτό, όμως, που πρέπει να κρατήσουμε από την πρότασή τους είναι ότι μια άλλη σχέση ανθρώπου – φύσης είναι εφικτή και ότι δεν μπορεί να είναι μόνον παιχνίδι της φαντασίας η συνάντηση της φύσης με τον πολιτισμό στα μισά του δρόμου.

Το «Πράσινο Ποντίκι» όπως τυπώνεται

 

Ξεφυλλίστε το εδώ