Ενεργειακές γέφυρες

Από το Πράσινο Ποντίκι Μαρτίου

Οι γέφυρες είχαν πάντοτε μια γοητεία, γι’ αυτό και αποτελούν το απόλυτο αντικείμενο πειραματισμού για τους designers σε ολόκληρο τον κόσμο. Και οι γέφυρες που οραματίζονται για το όχι και πολύ μακρινό μέλλον δεν θα έχουν καμιά σχέση με αυτές που ξέρουμε, αφού θα είναι εργοστάσια παραγωγής ενέργειας και τροφίμων αλλά και κατασκευές υψηλής αισθητικής που θα αποτελούν από μόνες τους τουριστική ατραξιόν. Δύο διαγωνισμοί που έγιναν πρόσφατα αποδεικνύουν με τον πιο απτό τρόπο ότι οι οραματιστές των νέων γεφυρών κάνουν ένα εντυπωσιακό άλμα στο μέλλον.

«Ηλιακός άνεμος»

Έτσι ονόμασαν την πρότασή τους οι Ιταλοί σχεδιαστές Francesco Colarossi, Giovanna saracino και luisa saracino, που κέρδισαν το δεύτερο βραβείο στον διαγωνισμό «solar Park Works – solar Highway». Ο διαγωνισμός είχε αντικείμενο τον πλήρη εκσυγχρονισμό μιας παροπλισμένης γέφυρας που χρησιμοποιούνταν για τη σύνδεση των περιοχών Bagnera και scilla.
Η προτεινόμενη γέφυρα θα είναι με τέτοιο τρόπο κατασκευασμένη, ώστε να αξιοποιεί την ηλιακή ενέργεια μέσα από ένα πλέγμα ηλιακών κυψελών που θα είναι τοποθετημένες στο οδόστρωμα, ενώ στα διαστήματα μεταξύ των πυλώνων της γέφυρας θα ενσωματωθούν ανεμογεννήτριες που θα παράγουν ηλεκτρική ενέργεια, αξιοποιώντας τους πλευρικούς ανέμους.
Οι σχεδιαστές προτείνουν την αντικατάσταση της ασφάλτου, σε όλο το μήκος των 20 χιλιομέτρων, με τους λεγόμενους «ηλιακούς δρόμους», ένα πυκνό πλέγμα από ηλιακά κύτταρα επικαλυμμένα με ένα διαφανές και πολύ ανθεκτικό ειδικό πλαστικό υλικό. Παράλληλα θα τοποθετηθούν 26 ανεμογεννήτριες μεταξύ των πυλώνων της γέφυρας.
Οι «ηλιακοί δρόμοι» θα μπορούν να παράγουν ετησίως 11,2 εκατοµµύρια κιλοβατώρες και οι ανεµογεννήτριες 24,8 εκατοµµύρια κιλοβατώρες, ενέργεια υπεραρκετή για να καλυφθούν οι ανάγκες σε ηλεκτρισµό 15.000 σπιτιών.
Κατά µήκος της γέφυρας θα δηµιουργηθούν νησίδες πρασίνου και σταθµοί εξυπηρέτησης των οδηγών, που θα φιλοξενούν εµπορικά καταστήµατα, ενώ θα υπάρχουν και ειδικά σηµεία όπου οι διερχόµενοι θα µπορούν να απολαµβάνουν την εκπληκτική πανοραµική θέα.

Γέφυρα – φάρµα

Η δεύτερη πρόταση εστιάζει στη µετεξέλιξη της γέφυρας του Λονδίνου σε µια γέφυρα που θα παράγει ενέργεια αλλά και αγροτικά προϊόντα! Ο σχεδιασµός είναι διά χειρός Laurie Chetwood, ο οποίος κέρδισε το πρώτο βραβείο στον διαγωνισµό που έγινε µε πρωτοβουλία της Worshipful Company of Chartered Architects και του Royal Institute of British Architects.
Η κεντρική ιδέα της πρότασης είναι η µετατροπή της γέφυρας σε ένα σηµείο συνάντησης της πόλης αλλά και ένα νέο εµπορικό κοµµάτι.

Έτσι στη γέφυρα θα δηµιουργηθεί ένα κατακόρυφο αγρόκτηµα που θα παράγει βιολογικά προϊόντα µε τη λεγόµενη υδροπονική µέθοδο καλλιέργειας. Παράλληλα η κρεµαστή φάρµα θα λειτουργεί και ως ένα σύστηµα παραγωγής ενέργειας µέσα από φωτοβολταϊκά συστήµατα και ανεµογεννήτριες. Ειδικά συστήµατα θα χρησιµοποιηθούν επίσης για την επαναχρησιµοποίηση του νερού, την παραγωγή θερµότητας και τον δροσισµό όλων των εγκαταστάσεων από εναλλακτικά συστήµατα.
Οι κριτές του διαγωνισµού που επέλεξαν την πρόταση για το πρώτο βραβείο χειροκρότησαν την «άγρια» φαντασία και την υψηλή αισθητική του αρχιτέκτονα, επισηµαίνοντας παράλληλα ότι πρέπει να εξεταστεί σε βάθος η δυνατότητα κατασκευής της αλλά και ο τρόπος µε τον οποίο µπορεί να ενταχθεί στο αστικό περιβάλλον του Λονδίνου.

Τα μεταξωτά εσώρουχα…

Της Βάλιας Μπαζού από το Πράσινο Ποντίκι Μαρτίου
…Θέλουν και επιδέξιους κ#%&$ς. Γιατί ο τρόπος που κάθε χώρα επιλέγει να αξι­οποιήσει τα «κουφάρια» της είναι ο πλέ­ον ενδεικτικός για το εάν µπορεί να κάνει ένα βήµα εµπρός ή ένα άλµα στο κενό. Γιατί ο τρόπος που σχεδιάζει, ο τρόπος που φλερτάρει µε το µέλλον, και όχι µε τη στιγµή, είναι ένδειξη του πώς αντιλαµβάνεται τις έννοιες ανάπτυ­ξη, εκσυγχρονισµός, µεταρρυθµί­σεις. Και έχω δυο παραδείγµατα µε δυο «κουφάρια», ένα ελλη­νικό και ένα ιταλικό.
Το εγχώριο «κουφάρι» εί­ναι το Ελληνικό, τα 6.000 στρέµµατα µαζί µε την παραλιακή ζώνη που εδώ και χρό­νια χάσκουν ανεκµε­τάλλευτα. Και το ιταλικό µια παροπλισµένη γέφυρα.
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση επέλε­ξε να κατασκευάσει στην πιο ακριβή αστική γη της Ευρώπης ένα τέρας… Σπίτια, εµπορικά κέντρα, καζίνο, ουρανοξύστη και ό,τι άλλο κατέβει στο κεφάλι του επίδοξου επενδυτή. Η κυβέρ­νηση επέλεξε να καθορίσει τους όρους δόµησης, τις χρήσεις γης και τους όρους κάλυψης µε νόµο, τον οποίο έβαλε σε δηµόσια διαβούλευση για έξι ηµέρες!
Η κυβέρνηση επέλεξε να χαλαλίσει τη µεγαλύτερη ελεύθερη γη της Ευρώπης, χωρίς κανέναν σχεδιασµό, χωρίς βέβαια αρχιτεκτονικό διαγωνισµό, χωρίς καµιά προβολή στο µέλλον. Επέλεξε, δηλαδή, και µάλιστα σε υπερθετικό βαθµό, απλώς να πατήσει πάνω στα δοκιµα- σµένα βήµατα που κατέστρε­ψαν τις ελληνι­κές πόλεις.
Στην Ιταλία, το στοίχηµα ήταν µη­δαµινό σε σχέση µε το στοίχηµα της αξι­οποίησης του Ελληνι­κού. Ήταν απλώς µια παρο­πλισµένη γέφυρα 20 χιλιοµέτρων που ήθελαν να την εκσυγχρονίσουν. Και τα… κορόιδα οι Ιταλοί έκαναν αρχιτεκτο­νικό διαγωνισµό και ζήτησαν νέες ιδέες, προτάσεις που να ανοίγουν ένα παράθυ­ρο στο µέλλον. Και το αποτέλεσµα ήταν άκρως εντυπωσιακό. Για παράδειγµα, η πρόταση των Francesco Colarossi, Giovanna Saracino και Luisa Saracino – που παρουσιάζουµε σε αυτό τεύχος – για τη µετατροπή της γέφυρας σε έναν ηλιακό και αιολικό δρόµο που δεν θα συνδέει µόνο τις περιοχές Bagnera και Scilla, αλλά θα παράγει συγχρόνωςενέργεια για την κάλυψη των αναγκών σε ηλεκτρισµό 15.000 σπιτιών!
Η πρό­ταση, χάρµα αισθητικής, εκµεταλλεύεται στο έπακρο τη σύγχρονη πράσινη τεχνολογία και τα σύγχρονα πράσινα υλι­κά. Μια γέφυρα που, αντί για άσφαλ­το, θα έχει πλέγµα ηλιακών κυψελών και στα διαστήµατα µεταξύ των πυ­λώνων της, ανεµογεννήτριες. Εάν ο εκσυγχρονισµός µιας γέφυρας 20 χιλιοµέτρων µπορεί να ιντριγκάρει σε τέτοιο βαθµό αρχι­τέκτονες και designers, ας φανταστούµε πόσο µεγά­λη ευκαιρία χάνεται για την Αθήνα, τους πο­λίτες της και τους επιστήµονές της.