Θλίψη και πλήξη

Της Βάλιας Μπαζού από το Ποντίκι
Θλίψη και πλήξη μου προκαλεί κάθε φορά η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος και ειδικά η φετινή που «εορτάζεται» εν μέσω μιας από τις πιο κρίσιμες για τον τόπο προεκλογικές περιόδους.
Θλίψη, γιατί το περιβάλλον «αποβλήθηκε» από την προεκλογική ατζέντα, όπως «αποβλήθηκε» και από την κυβερνητική ατζέντα.
Πλήξη, γιατί κάθε φορά, στις 5 Ιουνίου, «πνιγόμαστε» στους λόγους δεκάρικους και στις εκθέσεις ιδεών που μηχανικά αποστηθίζουν τα κόμματα εκείνα και οι πολιτικοί εκείνοι που έχουν μείνει αγκυλωμένοι στη δεκαετία του ΄50 και του ΄60 και θεωρούν όσους βάζουν το περιβάλλον δίπλα στην ανάπτυξη και σε μια εναλλακτική πρόταση για την έξοδο από την κρίση, γραφικούς, άσχετους, ακόμα και επικίνδυνους για τη χώρα…
Τον τελευταίο χρόνο, στο όνομα της σωτηρίας της πατρίδας (sic), με το άλλοθι της πτώχευσης, το δίδυμο Παπακωνσταντίνου – Σηφουνάκης υπέγραψε και την περιβαλλοντική χρεοκοπία μας, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τα οικοσυστήματα, την ίδια την οικονομία, τη δημόσια υγεία, το μέλλον των πόλεων.
Η πολιτική τους, μάλιστα, έτυχε σχεδόν καθολικής κοινοβουλευτικής αποδοχής αφού συντάχθηκαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, Δημοκρατική Συμμαχία.
Σας παρουσιάζω ένα μικρό αλλά χαρακτηριστικό κατάλογο της καταστροφικής πολιτικής που υπέγραψε η προηγούμενη πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ μέσα σε μόλις ένα χρόνο, από τον Ιούνιο του 2011 μέχρι και τα μέσα Μαΐου του 2012:
-καταργήθηκε η συνταγματικά κατοχυρωμένη εισφορά σε γη για τη δημιουργία κοινόχρηστων χώρων. Με το πρόσχημα της ικανοποίησης επίδοξων επενδυτών, τους δίνεται πλέον η δυνατότητα της εξαίρεσης από την εισφορά σε γη, σε περιπτώσεις προώθησης τουριστικών εγκαταστάσεων.
-καταργήθηκε η προβλεπόμενη υποχρέωση για έκδοση άδειας επέμβασης από τις δασικές υπηρεσίες για έργα και δραστηριότητες εντός των δασικών οικοσυστημάτων.
-ξεθεμελιώθηκαν 32 θεσμοθετημένες Ζώνες Οικιστικού Ελέγχου για να πάρουν το «πράσινο» φως μεταξύ άλλων κτήρια και εγκαταστάσεις για την παραγωγή ενέργειας, ΧΥΤΑ, εγκαταστάσεις διαχείρισης αποβλήτων, σταθμοί μεταφόρτωσης απορριμμάτων
-καταργήθηκε η περιβαλλοντική αδειοδότηση για τη διάθεση αποβλήτων!
-δόθηκε το πράσινο φως για την νομιμοποίηση αυθαιρέτων εντός αρχαιολογικών ζωνών!
-διαλύθηκε το Πράσινο Ταμείο αφού το 95% των πόρων καταλήγουν στη «μαύρη τρύπα» και όχι σε έργα ανάπλασης.
-καταργήθηκαν οι πολεοδομίες και ο εποπτικός και ελεγκτικός ρόλος παραχωρήθηκε σε ιδιώτες
– με το σχέδιο Π.Δ για τις χρήσεις γης ανατρέπονται βασικοί κανόνες του πολεοδομικού και χωροταξικού σχεδιασμού με την ένταξη ανεπιθύμητων χρήσεων που μέχρι σήμερα απαγορεύονταν.
Συγκεκριμένα μεταξύ άλλων:
-προσθέτει περισσότερες χρήσεις κάθε είδους στις περιοχές γενικής κατοικίας
-κατακερματίζει τους εκτός σχεδίου ελεύθερους χώρους αστικού και περιαστικού πρασίνου επιτρέποντας από ΧΥΤΑ και σταθμούς εξυπηρέτησης αυτοκινητόδρομων μέχρι εγκαταστάσεις κοινωνικής πρόνοια, περίθαλψης, εκπαίδευσης, ψυχαγωγίας
-σε δάση, αρχαιολογικούς χώρους, παραποτάμιες ζώνες και ιστορικούς τόπους δίνεται η δυνατότητα εγκαταστάσεων μαζικών μεταφορών, νεκροταφείων ακόμα και πίστες για αγώνες αυτοκινήτων
-στις περιαστικές ζώνες επιτρέπεται η εγκατάσταση υπεραγορών, πολυκαταστημάτων, τουριστικής κατοικίας, εργαστηρίων χαμηλής και μέσης όχλησης
-στις περιοχές γενικής κατοικίας, προστίθενται υπεραγορές και πολυκαταστήματα μέχρι 800 τετραγωνικά, κτήρια ειδικής εκπαίδευσης, ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων και χώροι περίθαλψης
Υ.Γ
Φαντάζομαι ότι για την εκλογική τους πελατεία, για τους πολιτικούς τους φίλους, ο κατάλογος αυτός είναι κάτι σαν απόδειξη της αφοσίωσής τους…

Εξήντα mall στο Ελληνικό!

Της Βάλιας Μπαζού από το Ποντίκι

Τον υπολογισμό τον έκανε ο παραιτηθείς πρόεδρος του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου της Αθήνας, καθηγητής Γιάννης Πολύζος. Άλλωστε όπως ο ίδιος είπε στους δημοσιογράφους αυτός ήταν και ένας από τους λόγους της διαφωνίας των μελών του Οργανισμού με την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ που επί της ουσίας σαμποτάρει το Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αττικής.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του κ. Πολύζου, στο Ελληνικό, θα κτιστούν 3.720.000 τετραγωνικά μέτρα. Εάν υπολογίσει κανείς ότι το Mall στη Νερατζιώτισσα είναι 63.000 τετραγωνικά μέτρα, καταλαβαίνει κανείς ότι στο χώρο του πρώην αεροδρομίου θα κτιστεί έκταση ίση με 60 mall!
Οι αριθμοί ξεπερνούν την κοινή λογική εάν υπολογίσει κανείς ότι στις χρυσές εποχές της ανοικοδόμησης, στην Αττική κτίζονταν το πολύ μέχρι 1 εκατομμύριο τετραγωνικά μέτρα το χρόνο.
Όπως επεσήμανε ο παραιτηθείς πρόεδρος του Οργανισμού το σχέδιο της κυβέρνησης έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις προβλέψεις του Νέου Ρυθμιστικού Σχεδίου. Και ασφαλώς αυτός είναι και ένας από τους λόγους που οι Παπακωνσταντίνου – Σηφουνάκης, έχουν καθυστερήσει χαρακτηριστικά την προώθηση του σχετικού σχεδίου νόμου. Γιατί πώς θα ήταν δυνατόν να προωθήσουν ένα σχέδιο νόμου που τους χαλάει τη «σούπα» της πλήρους τσιμεντοποίησης του Ελληνικού και όχι μόνον.
Ο καθηγητής του ΕΜΠ Γιάννης Πολύζος έκρουσε παράλληλα τον κώδωνα του κινδύνου επισημαίνοντας ότι τα σχέδια για την αξιοποίηση των 6.500 στρεμμάτων ισοδυναμούν με καθοριστική υποβάθμιση του κέντρου της Αθήνας αλλά και του Πειραιά. «Η σχέση που αναπτύσσεται» επεσήμανε « θα είναι ανταγωνιστική σε σχέση με τα κέντρα των δυο πόλεων». Εν ολίγοις ο τρόπος αξιοποίησης του Ελληνικού που προωθείται από την κυβέρνηση με την δημιουργία μιας νέας πόλης μέσα στην πόλη, ισοδυναμεί με χαριστική βολή στο κέντρο της Αθήνας και του Πειραιά.
Ενδεικτική επίσης της πολιτικής εγκατάλειψης του κέντρου είναι και η απόφαση όπως επεσήμανε ο κ. Πολύζος για άκριτη ανάπτυξη μεγάλων πολυδύναμων εμπορικών πάρκων τα οποία επίσης θα λειτουργούν ανταγωνιστικά και θα είναι επί της ουσίας «αντίπαλοι πόλοι» την ίδια στιγμή που το κέντρο της Αθήνας όπως και οι εναπομείναντες κάτοικοι και επιχειρηματίες του, ψυχορραγούν.
Ένα ακόμα σημείο διαφωνίας της διοίκησης του Οργανισμού με την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ όσον αφορά τις προβλέψεις του Νέου Ρυθμιστικού ήταν και η αντιμετώπιση της βιομηχανίας. Η λογική του Οργανισμού ήταν όχι ο εξοστρακισμός από την Αττική των βιομηχανικών χρήσεων αλλά η διατήρηση των 52 βιομηχανικών περιοχών και η επέκτασή τους κατά 20.000 στρέμματα. Πρόβλεψη με την οποία διαφώνησε ο ΣΕΒ…

Οικο-Μνηµόνιο 2: ∆ασάρχης η Μέρκελ, πολεοδόµος ο Τόµσεν!

Της Βάλιας Μπαζού από το Πράσινο Ποντίκι Μαρτίου

Όσο κι αν κάποιοι επιµένουν ότι, πού θα πάει…, θα αρχίσουµε να συνηθίζουµε τα σίκουελ του µνηµονίου και τους καταιγιστικούς δυσβάσταχτους όρους των δανειακών συµβάσεων, ορισµένα πράγµατα, όπως η ψηφισµένη από το Κοινοβούλιο οµολογία καταστροφής και υποτέλειας, δεν µπορούν να ξεπεραστούν.

Μια υποτέλεια καλυµµένη στο όνοµα µιας ξεπερασµένης αντίληψης για το τι εστί ανάπτυξη και επιχειρηµατικότητα αλλά κυρίως για το τι εστί πολιτική ευθύνη και πολιτική πρωτοβουλία.

Γιατί το Μνηµόνιο 2 και συγκεκριµένα ορισµένες από τις δεσµεύσεις που ανέλαβε η κυβέρνηση για την ώθηση της επιχειρηµατικότητας αποτελούν επί της ουσίας οµολογία αναποτελεσµατικότητας, «µαυρογιαλουρισµού» και κουτοπονηριάς, αποτελούν βαθιά υπόκλιση σε αµφιλεγόµενους και άτακτους σχεδιασµούς.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγµα είναι η απαίτηση του Μνηµονίου 2 για τα δάση, αφού ορίζει ότι η κυβέρνηση αναλαµβάνει µνηµονιακή υποχρέωση να επικαιροποιήσει και να κωδικοποιήσει τη νοµοθεσία για τα δάση, τις δασικές εκτάσεις και τα πάρκα!

Εν ολίγοις, µας λένε ότι, για να µη χρεοκοπήσει η χώρα, για να παραµείνουµε στη ζώνη του ευρώ, για να δηµιουργήσουν µια νέα, σύγχρονη και υπάκουη στις επιταγές της εποχής Ελλάδα, θα πρέπει να αλλάξει η νοµοθεσία για τα δάση, τις δασικές εκτάσεις και τα πάρκα…

Με άλλα λόγια, µας λένε ότι ένας από τους λόγους για τους οποίους βρισκόµαστε στο χείλος της καταστροφής είναι η δασική νοµοθεσία και οι προβλέψεις για τα πάρκα! Και τα ερωτήµατα είναι:

– Υπάρχει κανείς – έστω και νηπιακής ηλικίας – που να πιστεύει ότι η πατρίδα κινδυνεύει µε πτώχευση από τη νοµοθεσία για τα δάση και τα πάρκα;

– Τη δέσµευση αυτήν, όπως και όλες τις άλλες που θα παρουσιάσουµε για τα θέµατα περιβάλλοντος, την επέβαλε η

τρόικα στην κυβέρνηση ή κάποιοι κουτοπόνηροι κυβερνητικοί, δοθείσης της ευκαιρίας, τις πέρασαν στο Μνηµόνιο 2;

«Παραγγελιές» και υποτέλεια

Της Βάλιας Μπαζού από το Πράσινο Ποντίκι Φεβρουαρίου
Η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ (Παπακωνσταντίνου – Σηφουνάκης), κρυµµένη στο ηµίφως της κρίσης, προστατευµένη από τα φώτα της δηµοσιότητας και της δηµό­σιας έκθεσης, ελέω PSI και χρεοκοπίας, προβαίνει συστηµατικά σε νοµοθετικές ρυθµίσεις πραξικοπηµατικού χαρακτή­ρα. Στους διαδρόµους του υπουργεί­ου, όσοι ξέρουν να διαβάζουν πίσω από τις γραµµές των σχεδίων νόµων, των Προεδρικών ∆ιαταγµάτων, των Υπουργικών Αποφάσεων και του πλήθους των τροπολογιών που κατατίθενται µε καταιγιστικό ρυθµό, µιλούν ανοικτά πλέ­ον για «παραγγελιές». Με δόση καυστικού χιούµορ, µάλιστα, λένε µεταξύ αστείου και σοβαρού ότι η µοναδι­κή «επένδυση» που έχει γίνει στη χώρα είναι η εγκαθίδρυ­ση της «βιοµηχανίας» ξεθεµελίωσης του συ­ντάγµατος, της δασικής, πολεοδοµικής και χωροτα­ξικής νοµοθεσίας.

Το µοναδικό δείγµα γραφής της πολυπό­θητης «ανάπτυξης» είναι η εγκαθίδρυση «βιοµηχανίας» ικανοποίησης πάσης φύσε­ως αιτηµάτων. Τα αιτήµατα φαίνεται, µάλι­στα, ότι είναι τόσο πολλά, που στην πρε­µούρα τους να προλάβουν να τα ικανοποι­ήσουν κάποια παραπέφτουν και αναγκα­στικά επανέρχονται µε τροπολογίες. Για παράδειγµα… Μόλις στις 12 Ιανουα­ρίου κατατέθηκε στη Βουλή σχέδιο νόµου – σκούπα µε τίτλο «Ποινική προστασία του περιβάλλοντος – Εναρµόνιση µε την Οδη­γία 2008/99/ΕΚ – Πλαίσιο παραγωγής και διαχείρισης αποβλήτων – Εναρµόνιση µε την Οδηγία 2008/98/ΕΚ – Ρύθµι­ση θεµάτων ΥΠΕΚΑ». Μέσα σε 14 µέρες από την ηµεροµη­νία κατάθεσής του και µέχρι τη δεύτερη ανάγνωση του νο­µοσχεδίου, που έγι­νε στις 26 Ιανουαρίου, είχαν κατατεθεί από το ΥΠΕΚΑ και νέες τροπολο­γίες – πολλές από τις οποίες σε νόµο ψηφισµένο προ µηνών – επιβεβαιώ­νοντας όσους λένε ότι «Παπακωνσταντίνου και Σηφουνάκης παίζουν τα “ρέστα” τους»… Με τις τροπολογίες, µεταξύ άλ­λων, επιτρέπεται σε δάση, δασικές, χορτολιβαδικές και βραχώδεις εκτάσεις εντός περιοχών προστασίας της φύσης και εθνι­κών πάρκων, η δηµιουργία ορειβατικών καταφυγίων και χιονοδροµικών κέντρων, ποιµνιοστασίων και πτηνοτροφείων ή «άλ­λων συναφών εγκαταστάσεων». Και ακό­µα… εάν ένας παράνοµος έχτισε όπου ήθελε, ό,τι ήθελε, όπως ήθελε και δεν υπάρχουν έγγραφα που να αποδεικνύουν τον χρόνο ανέγερσης του αυθαιρέ­του, αρκεί η υπεύθυνη (sic) δήλωση του παράνοµου ιδιοκτήτη… Στις τροπολογί­ες, είδαµε και αυτό: Ο – κατά δήλωσή του – µαθητής Νίκος Σηφουνάκης διορθώνει τον δάσκαλό του Renzo Piano… Έτσι, στο Φάληρο, εκεί που κατά τις εξαγγελίες η ανάπλαση θα γίνει βάσει της µελέτης του Ιταλού αρχιτέκτονα, αυξάνεται ο συντε­λεστής δόµησης, το ποσοστό κάλυψης, προστίθενται εµπορικές χρήσεις και νέα έργα στον αιγιαλό, αλλάζοντας τα φώτα σε διάταξη νόµου που είχε ψηφιστεί επί υπουργίας Μπιρµπίλη το 2010. Γνωρίζουν άραγε οι επικεφαλής του ΥΠΕΚΑ ότι οι πολιτικές που επιλέγουν εί­ναι χωρίς επιστροφή και µε ανυπολόγιστες συ­νέπειες για τη χώρα ή απλώς το θέ­µα δεν τους αφορά;

Εθισμένος με την πτώχευση

Από το Ποντίκι
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου τεί­νει να μετατραπεί σε έναν ειδι­κού τύπου πολιτικό, όχι απλώς με ροπή, αλλά με εθισμό στη χρεοκο­πία και την πτώχευση. Όσο κι αν ο ίδι­ος διανύει ακόμα το πρώτο στάδιο του πένθους, τη λεγόμενη άρνηση, όσο κι αν ο ίδιος βαυκαλίζεται τηλεοπτικώς, υποστηρίζοντας ότι, αφού δεν είμαστε νεκροί, δεν πάθαμε και τίποτα, για την πλειοψηφία των πολιτών το όνομά του είναι συνώνυμο με την πτώχευση των νοικοκυριών τους.
Ο ιδιότυπος αυτός εθισμός, όμως, δεν παραδόθηκε μαζί με το χαρτοφυ­λάκιο του υπουργείου Οικονομικών τον Ιούνιο του 2011, αλλά μεταφέρθηκε στο ΥΠΕΚΑ, όπου μέσα σε οκτώ μήνες έχει υπογραφεί και η περιβαλλοντική χρεοκοπία και η περιβαλλοντική πτώ­χευση, χωρίς μάλιστα να υπάρχει το άλ­λοθι της τρόικας.