Από ναρκω-πρωτεύουσα, πράσινη όαση

Της Βάλιας Μπαζού από το Πράσινο Ποντίκι Μαΐου
Εάν κάποιος πρότεινε στον δήµαρχο της Αθήνας ή στους υπουργούς Περιβάλλοντος, Υποδοµών, ∆ηµόσιας Τάξης, ότι για την αντιµετώπιση του προβλήµατος της εγκληµατικότητας στην Αθήνα και για την «πτώχευση» σχεδόν ολόκληρου του κέντρου, και όχι µόνο του ιστορικού, θα πρέπει να στρέψουν το βλέµµα και προς την Κολοµβία και µάλιστα προς την πόλη Μεντεγίν, σίγουρα θα απαντούσαν από απαξιωτικά µέχρι χλευαστικά…
Γιατί θα θεωρούσαν ότι δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από µια πόλη που είναι η παγκόσµια πρωτεύουσα των ναρκωτικών και η πόλη µε τη µεγαλύτερη εγκληµατικότητα παγκοσµίως. Γιατί θα θεωρούσαν, και σε µεγάλο βαθµό δικαίως, ότι η Αθήνα δεν µπορεί να συγκριθεί µε µια πόλη ξοφληµένη, που οι ιδιωτικοί στρατοί της κοκαΐνης τη διοικούσαν σε αγαστή συνεργασία µε διεφθαρµένους πολιτικούς. Η πραγµατικότητα, όµως, είναι τελείως διαφορετική γιατί αυτό που συµβαίνει τα τελευταία οκτώ χρόνια στο Μεντεγίν είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα αστικά πειράµατα για την αναγέννηση µιας πόλης και των κατοίκων της.
Και η αλήθεια είναι ότι, εάν κάτι έχουµε να ζηλέψουµε, είναι η συντονισµένη προσπάθεια για την αντιµετώπιση της ακραίας εγκληµατικότητας και της κυριαρχίας των ναρκωτικών, µε βάση τις αρχές της βιώσιµης ανάπτυξης. Γιατί στο Μεντεγίν τα τελευταία 8 χρόνια κάνουν αυτό που στην Αθήνα θεωρείται ξεπερασµένο… Αντιµετωπίζουν τη βία και την εξάρτηση φτιάχνοντας χώρους πρασίνου, κοινοτικά κέντρα, υποδοµές για τον αθλητισµό, τον πολιτισµό και την ψυχαγωγία. Φτιάχνοντας σχολεία, βιβλιοθήκες και δηµόσιες συγκοινωνίες. Επενδύουν, δηλαδή, στον πολίτη και στην πόλη για να αντιµετωπίσουν τις συµµορίες, την εξαθλίωση και τον θάνατο όχι µε όρους κτηµαταγοράς, αλλά µε προοπτική και θεµελιώδεις παρεµβάσεις.