Με αφιέρωμα στο νερό και τίτλο «Θα πληρώνουμε το νερό για… σαμπάνια!» κυκλοφορεί το Πράσινο Ποντίκι Απριλίου μαζί με το «Π».
Στο αφιέρωμα αποκαλύπτεται:
-η αποτυχία της ιδιωτικοποίησης των δικτύων ύδρευσης παγκοσμίως μέσα από στοιχεία και παραδείγματα
-παρουσιάζεται με συγκεκριμένα παραδείγματα από την Ευρώπη, η νέα τάση που αναπτύσσεται διεθνώς για την επιστροφή των δικτύων σε δημόσια διαχείριση τη στιγμή που στην Ελλάδα βγαίνουν στο σφυρί ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ.
-για ποιο λόγο ΕΕ και ΔΝΤ πιέζουν για την ιδιωτικοποίηση του νερού και την εφαρμογή μιας αποτυχημένης συνταγής σε Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία
Και ακόμα στο Πράσινο Ποντίκι μιλούν:
– ο ερευνητής του Παρατηρητηρίου της Ευρώπης των Πολυεθνικών (Corporate Europe Observatory) Martin Pigeon εκ των συγγραφέων του βιβλίου «Επαναδημοτικοποίηση- Επιστρέφοντας το Νερό στα Δημόσια Χέρια»
– το μέλος της Κίνησης 136, Σάκης Τζάκρης, που έχει συγκροτηθεί στη Θεσσαλονίκη για την εξαγορά του 40% της ΕΥΑΘ. Αναλυτική παρουσίαση του σχήματος που θα συμμετάσχει στη διεκδίκηση μέσα από την συγκρότηση της Κοινωνικής ΕΥΑΘ Α.Ε
ecobubble by Valia Bazou 
«ΘΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΝΕΡΟ ΓΙΑ ΣΑΜΠΑΝΙΑ»
Εγώ, έτσι κι αλλιώς έχω κόψει τό νερό τά τελευταία χρόνια καί πίνω σαμπάνια!!! Οταν μου τηλεφωνούν από στατιστικές εταιρίες καί μου λένε. «Είμαστε από τήν εταιρία, τάδε, καί κάνουμε μία έρευνα σχετικά μέ τό νερό…», τούς διακόπτω καί τούς λέω «Δέν πίνω νερό». «Τί πίνετε?» μέ ρωτούν. «Σαμπάνια», απαντώ, κι έτσι τελειώνει η ανιαρή ενόχληση. Τί θά γίνει αναρωτιέμαι όταν ιδιωτικοποιηθεί ο αέρας που αναπνέουμε? Τί είπατε? αυτό δέν μπορεί νά γίνει? Γιά περίμενε. Μέ τήν καπιταλισμομένια τής εποχής μας καί τήν κυρία Λά Γκάρντ, ( ω, τί ακατανίκητο ερωτικό σκάνδαλο κι αυτή μέ τά κόκκινα σεντόνια που κρεμάει στόν ώμο της), που θέλει τούς μισθούς τών Ελλήνων νά εξισωθούν μέ αυτούς τών Βουλγάρων, Ρουμάνων, καί ίσως σέ λίγο μέ τούς μισθούς τών Μάγιας, τών πενγκουϊνων, καί τών πολικών αρκούδων, θά απαιτήσει αυτή καί τό συνάφι, π.χ. κρυπτοτέτοιοι, Πώλ Τέμσεν, καί άλλοι πολλοί τέτοιοι καί τοιούτοι μέ τίς περούκες καί τά ποστίς, νά φορολογείτε ο πολίτης ανάλογα μέ τά κιλά του καί τόν όγκο του γιά τόν αέρα που καταναλώνει. Διότι καί ο αέρας θά καταστεί είδος σπάνιο καί σέ έλειψη.