Ξύπνησε η Άνοιξη!

Η Βέσνα βιαζόταν και ξύπνησε από τις πρώτες. Η μικρή άρχισε αμέσως τα παιγνίδια ενώ η αδερφή της η Μπάρμπαρα επέλεξε να κάτσει δίπλα στον Μίσα και να απολαύσει τον ήλιο. Ο Γιωργάκης και η Ειρήνη, για μία ακόμη χρονιά μοιράστηκαν τη φωλιά τους και ξύπνησαν μαζί, αλλά ακόμα δεν είναι ιδιαίτερα κινητικοί.

Ο Κυριάκος συνέχισε το χουζούρι και όταν σηκώθηκε αν και αγουροξυπνημένος άρχισε αμέσως τα παιγνίδια και μετά έκανε το πρώτο του μπάνιο στην ειδικά διαμορφωμένη λίμνη εντός του Καταφυγίου της Αρκούδας στο Νυμφαίο!
Ναι, είναι αδιαπραγμάτευτο. Η Άνοιξη αφίχθη! Οι αρκούδες έχουν αλάνθαστο ένστικτο και μας βεβαιώνουν ότι δεν πρόκειται να δούμε κακοκαιρίες για μακρύ χρονικό διάστημα!
Και τώρα όσοι πιστοί προσέλθετε! Από αυτό το Σάββατο, 24 Μαρτίου, μπορούμε να επισκεπτόμαστε τις αρκούδες καθημερινά (και τις αργίες) από τις 10.00 ως τις 16.30 και να ενημερωνόμαστε τόσο στο Καταφύγιο της Αρκούδας στο Νυμφαίο όσο και στους υπόλοιπους χώρους του Περιβαλλοντικού Κέντρου του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ.
Περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού για τα σχολεία στον Αρκτούρο και στο 23860 31155.

Υ.Γ

Ο Γιώργος, ο μαύρος αρκούδος, και ο Ανδρέας (47 ετών), ο παγκοσμίως γηραιότερος αρκούδος σε Καταφύγιο κοιμούνται ακόμα. Όπως κάθε χρόνο είναι οι πρώτοι που αποσύρονται στις φωλιές τους και οι τελευταίοι που ξυπνάνε!
Στη φωλιά τους παραμένουν ακόμα ο Μήτσος, ο Duke και η Τασούλα, η οποία φέτος κοιμήθηκε σε φυσική φωλιά που έσκαψε η ίδια.

Η ιδρυματοποίηση της πολιτικής

Της Βάλιας Μπαζού από το Ποντίκι

Για να λέμε την αλήθεια, εάν το Ίδρυμα Ωνάση δεν ήταν χορηγός του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για την πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου ούτε ο πρωθυπουργός, ούτε ο Αντώνης Σαμάρας, ούτε, σχεδόν, σύσσωμο το υπουργικό συμβούλιο, δεν θα έδινε το παρόν στην παρουσίαση και ασφαλώς δεν θα έκανε διθυραμβικές δηλώσεις για τη μελέτη.
Και όπως σαρκαστικά σχολίαζαν στους διαδρόμους της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, άνθρωποι που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα αλλά έχουν και ισχυρή μνήμη, εάν η πρόσκληση δεν είχε την υπογραφή του Ιδρύματος Ωνάση, οι διαφωνίες και οι καταγγελίες των πολιτικών αλλά και των επαγγελματικών φορέων, θα ήταν περισσότερες από τις αποθεωτικές ομιλίες. Γιατί όπως και να το κάνουμε η ντεμοντέ, η παντελώς ξεπερασμένη αντίληψη περί πολιτικής- που όμως ζει και βασιλεύει – απαιτεί ευέλικτα αντανακλαστικά ανάλογα με το ποιος διαχειρίζεται μια πρόταση και όχι με το τι λέει η ίδια η πρόταση.
Το παρελθόν άλλωστε είναι αδιάψευστος μάρτυρας…
Όταν το 1983 ο αείμνηστος Αντώνης Τρίτσης κατέθεσε την πρόταση για την πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου και παρουσίασε τη μελέτη που προέβλεπε και τη διέλευση του τραμ, λοιδορήθηκε συστηματικά, χαρακτηρίστηκε «τρελός» και «εκτός τόπου και χρόνου». Η μελέτη, τελικά, χώθηκε σε ένα συρτάρι και η πολιτική της απαξίωσης της Αθήνας για μια ακόμα φορά θριάμβευσε.
Όταν το 2010, μετά από 27 χρόνια, η πρώην υπουργός ΠΕΚΑ Τίνα Μπιρμπίλη, επανέφερε την πρόταση και ανέθεσε μελέτη στο ΕΜΠ, λοιδορήθηκε επίσης, ως «η κηπουρός του Γιώργου που θέλει να ξοδέψει εκατομμύρια ενώ η χώρα καταρρέει».
Η μελέτη, όμως, προχώρησε και με μια έξυπνη κίνηση δια χειρός Πέτρου Ευθυμίου και Τίνας Μπιρμπίλη, μπήκε στο παιγνίδι το Ίδρυμα Ωνάση που δέχθηκε να αναλάβει το κόστος του ευρωπαϊκού αρχιτεκτονικού διαγωνισμού.
Η κίνηση αυτή τελικά αποδείχθηκε ματ, αφού από τις απαξιωτικές δηλώσεις και τα πικρόχολα σχόλια περάσαμε στις ευχαριστίες και τα θερμά συγχαρητήρια όπως του Λουκά Παπδήμου «εξαιρετικά σημαντική η πρωτοβουλία του Ιδρύματος, ιδέα οραματική, πρωτοβουλία ζωής για το ιστορικό κέντρο» και του Αντώνη Σαμαρά « συγχαρητήρια στο Ίδρυμα- παρέμβαση αισιοδοξίας, ο συμβολισμός της πρωτοβουλίας βαρύς και πολυσήμαντος».
Το Ίδρυμα Ωνάση θα χρηματοδοτήσει μόνον το διαγωνισμό. Το εάν το έργο τελικά θα γίνει είναι αποκλειστική ευθύνη της Πολιτείας, των πολιτικών, δηλαδή, που στην εκδήλωση, «υποκλίθηκαν» στην πρόταση.
Για την ιστορία να θυμίσουμε ότι η μελέτη προβλέπει τον αποκλεισμό της κυκλοφορίας των αυτοκινήτων από την Πανεπιστημίου, την επέκταση του τραμ αρχικά μέχρι την πλατεία Αιγύπτου και στην τελική φάση του έργου μέχρι τα Άνω Πατήσια. Το κόστος της πεζοδρόμησης υπολογίζεται σε 25 εκατομμύρια ευρώ και το συνολικό κόστος της παρέμβασης μαζί με την επέκταση του τραμ στα 200 εκατομμύρια όσο, δηλαδή, στοιχίζει ένας μεγάλος ανισόπεδος κόμβος σε αυτοκινητόδρομου.
Υ.Γ
Ούτε ένας ομιλητής δεν αναφέρθηκε στον Αντώνη Τρίτση που έκανε πρώτος την πρόταση και τη μελέτη για την πεζοδρόμηση της Πανεπιστημίου. Αβλεψία ή άγνοια;

Εξήντα mall στο Ελληνικό!

Της Βάλιας Μπαζού από το Ποντίκι

Τον υπολογισμό τον έκανε ο παραιτηθείς πρόεδρος του Οργανισμού Ρυθμιστικού Σχεδίου της Αθήνας, καθηγητής Γιάννης Πολύζος. Άλλωστε όπως ο ίδιος είπε στους δημοσιογράφους αυτός ήταν και ένας από τους λόγους της διαφωνίας των μελών του Οργανισμού με την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ που επί της ουσίας σαμποτάρει το Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αττικής.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του κ. Πολύζου, στο Ελληνικό, θα κτιστούν 3.720.000 τετραγωνικά μέτρα. Εάν υπολογίσει κανείς ότι το Mall στη Νερατζιώτισσα είναι 63.000 τετραγωνικά μέτρα, καταλαβαίνει κανείς ότι στο χώρο του πρώην αεροδρομίου θα κτιστεί έκταση ίση με 60 mall!
Οι αριθμοί ξεπερνούν την κοινή λογική εάν υπολογίσει κανείς ότι στις χρυσές εποχές της ανοικοδόμησης, στην Αττική κτίζονταν το πολύ μέχρι 1 εκατομμύριο τετραγωνικά μέτρα το χρόνο.
Όπως επεσήμανε ο παραιτηθείς πρόεδρος του Οργανισμού το σχέδιο της κυβέρνησης έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις προβλέψεις του Νέου Ρυθμιστικού Σχεδίου. Και ασφαλώς αυτός είναι και ένας από τους λόγους που οι Παπακωνσταντίνου – Σηφουνάκης, έχουν καθυστερήσει χαρακτηριστικά την προώθηση του σχετικού σχεδίου νόμου. Γιατί πώς θα ήταν δυνατόν να προωθήσουν ένα σχέδιο νόμου που τους χαλάει τη «σούπα» της πλήρους τσιμεντοποίησης του Ελληνικού και όχι μόνον.
Ο καθηγητής του ΕΜΠ Γιάννης Πολύζος έκρουσε παράλληλα τον κώδωνα του κινδύνου επισημαίνοντας ότι τα σχέδια για την αξιοποίηση των 6.500 στρεμμάτων ισοδυναμούν με καθοριστική υποβάθμιση του κέντρου της Αθήνας αλλά και του Πειραιά. «Η σχέση που αναπτύσσεται» επεσήμανε « θα είναι ανταγωνιστική σε σχέση με τα κέντρα των δυο πόλεων». Εν ολίγοις ο τρόπος αξιοποίησης του Ελληνικού που προωθείται από την κυβέρνηση με την δημιουργία μιας νέας πόλης μέσα στην πόλη, ισοδυναμεί με χαριστική βολή στο κέντρο της Αθήνας και του Πειραιά.
Ενδεικτική επίσης της πολιτικής εγκατάλειψης του κέντρου είναι και η απόφαση όπως επεσήμανε ο κ. Πολύζος για άκριτη ανάπτυξη μεγάλων πολυδύναμων εμπορικών πάρκων τα οποία επίσης θα λειτουργούν ανταγωνιστικά και θα είναι επί της ουσίας «αντίπαλοι πόλοι» την ίδια στιγμή που το κέντρο της Αθήνας όπως και οι εναπομείναντες κάτοικοι και επιχειρηματίες του, ψυχορραγούν.
Ένα ακόμα σημείο διαφωνίας της διοίκησης του Οργανισμού με την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ όσον αφορά τις προβλέψεις του Νέου Ρυθμιστικού ήταν και η αντιμετώπιση της βιομηχανίας. Η λογική του Οργανισμού ήταν όχι ο εξοστρακισμός από την Αττική των βιομηχανικών χρήσεων αλλά η διατήρηση των 52 βιομηχανικών περιοχών και η επέκτασή τους κατά 20.000 στρέμματα. Πρόβλεψη με την οποία διαφώνησε ο ΣΕΒ…

Ενεργειακές γέφυρες

Από το Πράσινο Ποντίκι Μαρτίου

Οι γέφυρες είχαν πάντοτε μια γοητεία, γι’ αυτό και αποτελούν το απόλυτο αντικείμενο πειραματισμού για τους designers σε ολόκληρο τον κόσμο. Και οι γέφυρες που οραματίζονται για το όχι και πολύ μακρινό μέλλον δεν θα έχουν καμιά σχέση με αυτές που ξέρουμε, αφού θα είναι εργοστάσια παραγωγής ενέργειας και τροφίμων αλλά και κατασκευές υψηλής αισθητικής που θα αποτελούν από μόνες τους τουριστική ατραξιόν. Δύο διαγωνισμοί που έγιναν πρόσφατα αποδεικνύουν με τον πιο απτό τρόπο ότι οι οραματιστές των νέων γεφυρών κάνουν ένα εντυπωσιακό άλμα στο μέλλον.

«Ηλιακός άνεμος»

Έτσι ονόμασαν την πρότασή τους οι Ιταλοί σχεδιαστές Francesco Colarossi, Giovanna saracino και luisa saracino, που κέρδισαν το δεύτερο βραβείο στον διαγωνισμό «solar Park Works – solar Highway». Ο διαγωνισμός είχε αντικείμενο τον πλήρη εκσυγχρονισμό μιας παροπλισμένης γέφυρας που χρησιμοποιούνταν για τη σύνδεση των περιοχών Bagnera και scilla.
Η προτεινόμενη γέφυρα θα είναι με τέτοιο τρόπο κατασκευασμένη, ώστε να αξιοποιεί την ηλιακή ενέργεια μέσα από ένα πλέγμα ηλιακών κυψελών που θα είναι τοποθετημένες στο οδόστρωμα, ενώ στα διαστήματα μεταξύ των πυλώνων της γέφυρας θα ενσωματωθούν ανεμογεννήτριες που θα παράγουν ηλεκτρική ενέργεια, αξιοποιώντας τους πλευρικούς ανέμους.
Οι σχεδιαστές προτείνουν την αντικατάσταση της ασφάλτου, σε όλο το μήκος των 20 χιλιομέτρων, με τους λεγόμενους «ηλιακούς δρόμους», ένα πυκνό πλέγμα από ηλιακά κύτταρα επικαλυμμένα με ένα διαφανές και πολύ ανθεκτικό ειδικό πλαστικό υλικό. Παράλληλα θα τοποθετηθούν 26 ανεμογεννήτριες μεταξύ των πυλώνων της γέφυρας.
Οι «ηλιακοί δρόμοι» θα μπορούν να παράγουν ετησίως 11,2 εκατοµµύρια κιλοβατώρες και οι ανεµογεννήτριες 24,8 εκατοµµύρια κιλοβατώρες, ενέργεια υπεραρκετή για να καλυφθούν οι ανάγκες σε ηλεκτρισµό 15.000 σπιτιών.
Κατά µήκος της γέφυρας θα δηµιουργηθούν νησίδες πρασίνου και σταθµοί εξυπηρέτησης των οδηγών, που θα φιλοξενούν εµπορικά καταστήµατα, ενώ θα υπάρχουν και ειδικά σηµεία όπου οι διερχόµενοι θα µπορούν να απολαµβάνουν την εκπληκτική πανοραµική θέα.

Γέφυρα – φάρµα

Η δεύτερη πρόταση εστιάζει στη µετεξέλιξη της γέφυρας του Λονδίνου σε µια γέφυρα που θα παράγει ενέργεια αλλά και αγροτικά προϊόντα! Ο σχεδιασµός είναι διά χειρός Laurie Chetwood, ο οποίος κέρδισε το πρώτο βραβείο στον διαγωνισµό που έγινε µε πρωτοβουλία της Worshipful Company of Chartered Architects και του Royal Institute of British Architects.
Η κεντρική ιδέα της πρότασης είναι η µετατροπή της γέφυρας σε ένα σηµείο συνάντησης της πόλης αλλά και ένα νέο εµπορικό κοµµάτι.

Έτσι στη γέφυρα θα δηµιουργηθεί ένα κατακόρυφο αγρόκτηµα που θα παράγει βιολογικά προϊόντα µε τη λεγόµενη υδροπονική µέθοδο καλλιέργειας. Παράλληλα η κρεµαστή φάρµα θα λειτουργεί και ως ένα σύστηµα παραγωγής ενέργειας µέσα από φωτοβολταϊκά συστήµατα και ανεµογεννήτριες. Ειδικά συστήµατα θα χρησιµοποιηθούν επίσης για την επαναχρησιµοποίηση του νερού, την παραγωγή θερµότητας και τον δροσισµό όλων των εγκαταστάσεων από εναλλακτικά συστήµατα.
Οι κριτές του διαγωνισµού που επέλεξαν την πρόταση για το πρώτο βραβείο χειροκρότησαν την «άγρια» φαντασία και την υψηλή αισθητική του αρχιτέκτονα, επισηµαίνοντας παράλληλα ότι πρέπει να εξεταστεί σε βάθος η δυνατότητα κατασκευής της αλλά και ο τρόπος µε τον οποίο µπορεί να ενταχθεί στο αστικό περιβάλλον του Λονδίνου.

Η φύση ως έργο τέχνης

Από το Πράσινο Ποντίκι Μαρτίου

O όρος Land Αrtist έχει καθιερωθεί στο εξωτερικό και προσπαθεί να περιγράψει τις απόλυτα εφήμερες δημιουργίες καλλιτεχνών που δημιουργούν στη φύση χρησιμοποιώντας δέντρα, φυτά, λουλούδια, χώμα, πέτρες και νερό. Και ένας από τους ανερχόμενους καλλιτέχνες της land art είναι ο Γερμανός Walter Mason, που δημιουργεί με καμβά τη φύση και έμπνευση τις τέσσερις εποχές του χρόνου.
Ο Mason συνθέτει εικόνες χωρίς να καταστρέφει και στη συνέχεια αφήνει και πάλι την ίδια τη φύση να αποφασίσει για τη διάρκεια του έργου τέχνης του.
Ο μοναδικός τρόπος για να μοιραστεί τις δημιουργίες του με τον κόσμο είναι οι φωτογραφίες των συνθέσεών του πριν αφεθούν στην κρίση της παντοδύναμης φύσης.

Οι δημιουργίες του Γερμανού καλλιτέχνη είναι χωρισμένες σε τρεις κατηγορίες – φθινόπωρο, χειμώνας, άνοιξη – καλοκαίρι – και αποδεικνύουν με έναν μοναδικό τρόπο ότι κάθε εποχή του χρόνου έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και τη δική της ξεχωριστή και ανυπέρβλητη ομορφιά.
Ο Mason δεν παρεμβαίνει καταλυτικά στο φυσικό τοπίο, δεν προσπαθεί να το αλλάξει, να το παραμορφώσει.
Η γοητεία της τέχνης του και του οράματός του έγκειται στην αποθέωση της λεπτομέρειας, σε μικρέςbπαρεμβάσεις, όπως για παράδειγμα μια μπάλα από χιόνι που κρέμεται σαν στολίδι από τα κλαδιά δέντρων. Ή ακόμα στάλες νερού που δημιουργούν μια ονειρική διαδρομή πάνω σε φύλλα.

Αφορμή για τον Γερμανό καλλιτέχνη να ασχοληθεί με τη land art ήταν ένα πρωινό που έχει πέσει στην πόλη του το πρώτο χιόνι της χρονιάς. Βγαίνοντας για να πάει τον γιο του στον παιδικό σταθμό, αισθάνθηκε σαν να έκανε το πρώτο του βήμα σε έναν δροσερό νέο πλανήτη. Το ίδιο βράδυ άρχισε να φτιάχνει τις πρώτες
του χιονόμπαλες, που έμειναν εκεί μέχρι και το επόμενο πρωινό, παρόλο που το χιόνι είχε αρχίσει να «σβήνει». Από εκείνο το χιονισμένο πρωινό έχουν περάσει εννέα χρόνια και ο Mason συνεχίζει να δημιουργεί ταξιδεύοντας στις τέσσερις εποχές του χρόνου, προσπαθώντας να αποδώσει τις εναλλαγές και να αποτυπώσει τη γοητευτική μεταβλητότητα της φύσης.

Νεόπλουτοι δολοφόνοι-κυνηγοί


Της Βάλιας Μπαζού από το Ποντίκι

Η τελευταία λέξη της μόδας για την οικονομική ελίτ της Κίνας, τους νεόκοπους εκατομμυριούχους, τα golden boys αυτού του περίεργου κομμουνιστικό-καπιταλιστικού μορφώματος, είναι να διατρέχουν τον πλανήτη και να σκοτώνουν ζέβρες και γαζέλες , ελέφαντες και αρκούδες, πούμα και λιοντάρια.
Και η απόλυτη έκσταση είναι στη συνέχεια να φωτογραφίζονται και να βιντεοσκοπούνται περιχαρείς πάνω από τα σκοτωμένα θηράματά τους δημιουργώντας ένα απόλυτα ειδεχθές και κιτς portfolio.

Το θέμα ανέδειξε η εφημερίδα Dailymail όταν πριν λίγες μέρες δημοσίευσε ρεπορτάζ στο οποίο ανέφερε ότι Κινέζοι επιχειρηματίες πληρώνουν έως και 80.000 δολάρια έκαστος για να συμμετάσχουν στο κυνήγι πολικών αρκούδων στον Καναδά.
Η δολοφονική εξόρμηση οργανώνεται από μια εταιρεία επικεφαλής της οποίας είναι ο αμερικανός Scott Lupien, που παρουσιάζεται ως εξπέρ του κυνηγιού. Το δημοσίευμα προκάλεσε την αντίδραση του ιδιοκτήτη της εταιρείας και της ιστοσελίδας 52safari ο οποίος κατήγγειλε ότι ο δημοσιογράφος της Daily Mail είπε τη μισή αλήθεια αφού… κανένας πελάτης του δεν του έχει ζητήσει να κυνηγήσει πολική αρκούδα.

Σερφάροντας στην ιστοσελίδα της εταιρείας, σου σηκώνεται η τρίχα αφού στην αρχική σελίδα και σε περίοπτη θέση είναι οι φωτογραφίες και τα βίντεο από τα ταξιδάκια αναψυχής των νεόπλουτων δολοφόνων – κυνηγών όπου σχολιάζουν τη τζάμπα μαγκιά τους.

Από κει αλίευσα και τις φωτογραφίες που συνοδεύουν αυτό το post. Κουτσαβάκηδες ποζάρουν πάνω από πανέμορφα ζώα που δολοφόνησαν άνευ λόγου και αιτίας. Ποζάρουν πάνω από μια σκοτωμένη ζέβρα, ένα πούμα, μια αντιλόπη, μια αρκούδα ακόμα και πάνω από ένα μικρό τσακάλι.

Στην ιστοσελίδα προβάλλονται αναλυτικά ανά ήπειρο και ανά κράτος τα διαθέσιμα ταξιδιωτικά πακέτα για δολοφόνους – κυνηγούς που μπορούν να επιλέξουν για παράδειγμα ένα ταξίδι αναψυχής στη Μοζαμβίκη για να σκοτώσουν λεοπαρδάλεις, στη Νότιο Αφρική για να κυνηγήσουν τον «βασιλιά των θηρίων» όπως χαρακτηρίζουν το λιοντάρι ή στη Ζιμπάμπουε για να κυνηγήσουν ελέφαντες…

Υ.Γ
Η ιστοσελίδα είναι στα κινέζικα εάν όμως χρησιμοποιήσετε το «μεταφραστή» της google μπορείτε να πάρετε μια γεύση από τις αφηγήσεις των δολοφόνων – κυνηγών και από τα «πακέτα» που προσφέρει η εταιρεία.

Αίμα στον βωμό των… smartphones


Της Ιριάννας Λιανάκη – Δεδούλη από το Πράσινο Ποντίκι Μαρτίου
Οι διαφηµίσεις της βιοµηχανίας των τηλεπικοινωνιών µας παροτρύνουν να αγοράσουµε ένα νέο, σύγχρονο smartphone, να βιώσουµε τη νέα διάσταση της επικοινωνίας µέσα από ατελείωτο chatting και µακρές περιηγήσεις στο Internet. Τα δηµοφιλή αντικείµενα του πόθου κρύβουν, ωστόσο, µέσα στα ηλεκτρονικά τους κυκλώµατα ιστορίες γεµάτες αίµα.
Αν και πολλοί πιθανώς γνωρίζουµε για το εξοντωτικό ωράριο εργασίας, τις πενιχρές απολαβές και τη µονότονη φύση της δουλειάς σε εργοστάσια της Κίνας, της Ινδίας ή του Μπανγκλαντές που δουλεύουν για µεγάλους δυτικούς κολοσσούς, ελάχιστα µας είναι γνωστά για τις συνθήκες εξόρυξης των απαραίτητων πρώτων υλών για την κατασκευή των κινητών τηλεφώνων στη Μαύρη Ήπειρο.

Συνέχεια

Κοινωνική γεωργία κόντρα στους μεσάζοντες

Από το Πράσινο Ποντίκι Μαρτίου

H ιδέα άρχισε να επωάζεται στις αρχές της δεκαετίας του ’60, όταν πολίτες από τη Γερµανία και την Ιαπωνία άρχισαν για πρώτη φορά να θέτουν το ζήτηµα της ασφάλειας των τροφίµων εξαιτίας της αστικοποίησης της αγροτικής γης. Η ιδέα έγινε πράξη λίγο καιρό µετά, όταν καταναλωτές και αγρότες συνασπίστηκαν για τη δηµιουργία ενός αγροτικού µοντέλου όπου οι καταναλωτές συµµετείχαν στη χρηµατοδότηση των καλλιεργειών και οι αγρότες εξασφάλιζαν την απευθείας διάθεση των προϊόντων τους χωρίς οι τιµές να ανεβαίνουν από τους µεσάζοντες.
Πενήντα χρόνια µετά και ενώ σε πολλές περιοχές στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ η λεγόµενη Κοινωνικά Υποστηριζόµενη Γεωργία (ΚΥΓ) – Community Supported Agriculture CSA – έχει κερδίσει το στοίχηµα, η εναλλακτική µέθοδος διάθεσης των αγροτικών προϊόντων αρχίζει να κάνει τα πρώτα δειλά βήµατα και στη χώρα µας, σε µια εποχή που η ανεργία και η οικονοµική κρίση έχουν χτυπήσει «κόκκινο».
Η πρωτοβουλία ανήκει στον Οργανισµό Πιστοποίησης Βιολογικών Προϊόντων ∆ΗΩ, ο οποίος έχει ξεκινήσει ενηµερωτικές εκδηλώσεις συµµετέχοντας στο Ευρωπαϊκό Πρόγραµµα «CSA for Europe», που σκοπό έχει τη γνωριµία καλλιεργητών και καταναλωτών µε την Κοινωνικά Υποστηριζόµενη Γεωργία µέσω και επισκέψεων σε αγροκτήµατα που λειτουργούν µε αυτές τις αρχές σε χώρες της Ευρώπης.

Λειτουργία – τιµές

Όπως µας εξήγησε ο Ανδρέας Γεωργακάκης, γεοπόνος, τµήµα Ζωικής Παραγωγής, διεύθυνση προγραµµάτων ∆ΗΩ, η λογική της εναλλακτικής αυτής µεθόδου είναι απλή: «Οι καταναλωτές προπληρώνουν τον παραγωγό για να τους παρέχει µια σταθερή ποσότητα διάφορων γεωργικών προϊόντων κάθε εβδοµάδα. Με αυτόν τον τρόπο ο παραγωγός δεν έχει τα άγχη που έχουν συνήθως οι συµβατικοί γεωργοί. ∆εν θα χρησιµοποιήσει π.χ. αγροχηµικά για να αυξηθεί η παραγωγή του, καθώς έχει εκ των προτέρων το κεφάλαιο που θα του εξασφαλίσει όχι µόνο την παραγωγή των προϊόντων του, αλλά και την αξιοπρεπή διαβίωση αυτού και της οικογένειάς του, ακόµα και στην περίπτωση που η παραγωγή του καταστραφεί, λόγω π.χ. ακραίων καιρικών φαινοµένων, αφού αυτός έχει προπληρωθεί. Για αυτό τον λόγο εξάλλου τα προϊόντα που παραλαµβάνουν οι καταναλωτές είναι υψηλής ποιότητας (βιολογικά-βιοδυναµικά), των οποίων η παραγωγή είναι σε απόλυτη αρµονία µε το περιβάλλον».
Η πιο σηµαντική παράµετρος της µεθόδου αυτής είναι ότι από τη σχέση καλλιεργητή – καταναλωτή εξαφανίζονται οι µεσάζοντες, οι οποίοι αποτελούν και τη βασική αιτία που τα προϊόντα φτάνουν στα ράφια σε πολλαπλάσιες τιµές από τις πραγµατικές τους. Όπως µας εξήγησε ο Ανδρέας Γεωργακάκης, «στην Κοινωνικά Υποστηριζόµενη Γεωργία οι τιµές των προϊόντων καθορίζονται έπειτα από άµεση συνεννόηση µεταξύ του καταναλωτή και του παραγωγού.
Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν σπάει η εξάρτηση των καταναλωτών και των γεωργών από τα διατροφικά καρτέλ και η παραγωγή των γεωργικών προϊόντων αλλά και η αξία τους καθορίζεται πλέον από τις ανάγκες των µελών της κάθε ΚΥΓ. Για να το κάνω ακόµα πιο απτό, υπάρχουν παραδείγµατα στο εξωτερικό όπου άνεργοι δεν πληρώνουν τα προϊόντα, αλλά τα ανταλλάσσουν µε ώρες εργασίας στο αγρόκτηµα. Καταλαβαίνει κανείς λοιπόν ότι η ΚΥΓ µπορεί να δώσει απαντήσεις και για την ελληνική πραγµατικότητα».

Μοντέλα εφαρµογής

Ένα βασικό χαρακτηριστικό αυτού του κινήµατος είναι η ευελιξία του, αφού δεν υπάρχει ένα µοντέλο εφαρµογής, αλλά η κάθε οµάδα ΚΥΓ προσαρµόζει τη λειτουργία της ανάλογα µε τις τοπικές ανάγκες. «∆εν θα πρέπει να έχουµε την εικόνα ότι αυτό το κίνηµα µπορεί να αναπτυχθεί µόνο στην επαρχία. Για παράδειγµα στη Νέα Υόρκη υπάρχουν πλέον τουλάχιστον εκατό ΚΥΓ, στις οποίες συμμετέχουν τουλάχιστον είκοσι χιλιάδες οικογένειες, με αρκετές ΚΥΓ να υποστηρίζουν δίκτυα απόρων».
Στην καρδιά της φιλοσοφίας αυτού του συστήματος, επισημαίνει ο κ. Γεωργακάκης, βρίσκεται η αμοιβαία εμπιστοσύνη και αλληλεγγύη μεταξύ καταναλωτών και παραγωγών. Γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο το σύστημα που μπορεί να αναπτυχθεί έχει πολλές παραλλαγές. «Στο εξωτερικό, όπου το κίνημα της ΚΥΓ είναι αναπτυγμένο, η δράση των καταναλωτών ποικίλλει από την απλή οικονομική υποστήριξη του γεωργού έως την ενεργό συμμετοχή στις καθημερινές δουλειές του αγροκτήματος, όπου οι καταναλωτές συναποφασίζουν μαζί με τους αγρότες για το τι πρέπει να γίνει στη φάρμα σε εβδομαδιαίες συνελεύσεις». Διαφορές υπάρχουν ακόμα και στον τρόπο που τα προϊόντα φτάνουν στον καταναλωτή, αφού είτε τα παραλαμβάνουν στο σπίτι τους είτε οι ίδιοι οι καταναλωτές τα μαζεύουν κάθε βδομάδα από τον αγρό, ανάλογα με τη συμφωνία που έχει γίνει.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΔΗΩ, από τα πιο ενθαρρυντικά παραδείγματα εφαρμογής της ΚΥΓ στην Ευρώπη είναι το πώς έχει εξαπλωθεί στη Γαλλία. Εκεί ξεκίνησαν όλα από μια φάρμα στην Προβηγκία το 2001 και μέσα σε μια δεκαετία έχει στηθεί ένα εθνικό δίκτυο που αναπτύσσεται ραγδαία, με χίλιες τουλάχιστον φάρμες και με τον κόσμο πλέον να περιμένει σε λίστες αναμονής για να ενταχθεί σε μια ομάδα! Και όπως επισημαίνει ο Ανδρέας Γεωργακάκης, το βασικό είναι να γίνει το πρώτο βήμα, αφού, όπως του είχε αναφέρει ένας αγρότης από την Τουλούζη, ο Pierre Besse, ο οποίος είχε έρθει ως προσκεκλημένος ομιλητής από τη ΔΗΩ σε μια σχετική εκδήλωση στο Ecofestival τον Νοέμβρη που πέρασε, δεν πίστευε ότι η ΚΥΓ μπορούσε να εφαρμοστεί, μέχρι τη στιγμή που έδωσε το πρώτο του καλάθι με προϊόντα.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ

panier-bio-paris

paysans

lespaniersduvaldeloire

biodynamics

Ξεφυλλίστε το on line

Το Πράσινο Ποντίκι Μαρτίου 2012 όπως τυπώνεται

Οικο-Μνηµόνιο 2: ∆ασάρχης η Μέρκελ, πολεοδόµος ο Τόµσεν!


Της Βάλιας Μπαζού από το Πράσινο Ποντίκι Μαρτίου

Όσο κι αν κάποιοι επιµένουν ότι, πού θα πάει…, θα αρχίσουµε να συνηθίζουµε τα σίκουελ του µνηµονίου και τους καταιγιστικούς δυσβάσταχτους όρους των δανειακών συµβάσεων, ορισµένα πράγµατα, όπως η ψηφισµένη από το Κοινοβούλιο οµολογία καταστροφής και υποτέλειας, δεν µπορούν να ξεπεραστούν.

Μια υποτέλεια καλυµµένη στο όνοµα µιας ξεπερασµένης αντίληψης για το τι εστί ανάπτυξη και επιχειρηµατικότητα αλλά κυρίως για το τι εστί πολιτική ευθύνη και πολιτική πρωτοβουλία.

Γιατί το Μνηµόνιο 2 και συγκεκριµένα ορισµένες από τις δεσµεύσεις που ανέλαβε η κυβέρνηση για την ώθηση της επιχειρηµατικότητας αποτελούν επί της ουσίας οµολογία αναποτελεσµατικότητας, «µαυρογιαλουρισµού» και κουτοπονηριάς, αποτελούν βαθιά υπόκλιση σε αµφιλεγόµενους και άτακτους σχεδιασµούς.

Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγµα είναι η απαίτηση του Μνηµονίου 2 για τα δάση, αφού ορίζει ότι η κυβέρνηση αναλαµβάνει µνηµονιακή υποχρέωση να επικαιροποιήσει και να κωδικοποιήσει τη νοµοθεσία για τα δάση, τις δασικές εκτάσεις και τα πάρκα!

Εν ολίγοις, µας λένε ότι, για να µη χρεοκοπήσει η χώρα, για να παραµείνουµε στη ζώνη του ευρώ, για να δηµιουργήσουν µια νέα, σύγχρονη και υπάκουη στις επιταγές της εποχής Ελλάδα, θα πρέπει να αλλάξει η νοµοθεσία για τα δάση, τις δασικές εκτάσεις και τα πάρκα…

Με άλλα λόγια, µας λένε ότι ένας από τους λόγους για τους οποίους βρισκόµαστε στο χείλος της καταστροφής είναι η δασική νοµοθεσία και οι προβλέψεις για τα πάρκα! Και τα ερωτήµατα είναι:

– Υπάρχει κανείς – έστω και νηπιακής ηλικίας – που να πιστεύει ότι η πατρίδα κινδυνεύει µε πτώχευση από τη νοµοθεσία για τα δάση και τα πάρκα;

– Τη δέσµευση αυτήν, όπως και όλες τις άλλες που θα παρουσιάσουµε για τα θέµατα περιβάλλοντος, την επέβαλε η

τρόικα στην κυβέρνηση ή κάποιοι κουτοπόνηροι κυβερνητικοί, δοθείσης της ευκαιρίας, τις πέρασαν στο Μνηµόνιο 2;

Συνέχεια