Η φαντασία σχεδιάζει τον επόμενο αιώνα

Από το Πράσινο Ποντίκι Φεβρουαρίου
Μέχρι σήµερα προβολές του µέλλοντός µας έκαναν µόνον ευφάνταστοι κινηµατογραφιστές µέσα από ταινίες επιστηµονικής φαντασίας. Και η αλήθεια είναι ότι αρκετές από τις ιδέες και τις προτάσεις τους που µας µάγεψαν στην οθόνη, «ξέφυγαν» από το σελιλόιντ και αποτελούν σήµερα τεχνολογικές εφαρµογές που χρησιµοποιούµε στην καθηµερινότητά µας.
Το «φλερτ» µε το µέλλον δεν µπορεί να αποτελεί, όµως, µόνο προνόµιο των σεναριογράφων και των σκηνοθετών. Έτσι οι επιστήµονες, αρχιτέκτονες, µηχανικοί, designers, ακόµα και ειδικοί επί της γενετικής µηχανικής, πειραµατίζονται µε τις πόλεις του επόµενου αιώνα και διατυπώνουν προτάσεις για το πώς θα µπορούσαν να είναι οι µητροπόλεις το σωτήριο έτος 2108!

Η ∆ενδρο-πόλις

Σύµφωνα µε το όραµα των αρχιτεκτόνων, των designers και των εφευρετών του γραφείου HWKN µε έδρα τη Νέα Υόρκη, για την Ατλάντα του επόµενου αιώνα, η έννοια της Μητρόπολης (Metropolis) θα µας έχει χαιρετίσει και θα έχει παραδώσει τη θέση της στη MEtreePOLIS, αφού οι σύγχρονες µεγαλουπόλεις θα είναι δοµηµένες πάνω σε ενεργειακά δέντρα και φυτά και δεν θα διαθέτουν τη γνωστή ρυµοτοµία, πολεοδοµία και χωροταξία. Οι εµπνευστές της MEtreePOLIS άρχισαν να σχεδιάζουν την πόλη του 2108 µε δεδοµένο ότι µόνο µέσα από την πρόοδο και την εξέλιξη θα µπορέσει ο άνθρωπος να αναιρέσει τα σφάλµατα, να επουλώσει τις καταστροφές που έχει «υπογράψει» στο παρελθόν. Και µόνον εάν νέες ιδέες ξεπεράσουν ακόµα και την έννοια της βιώσιµης ανάπτυξης και προτείνουν κάτι εντελώς νέο, που θα αλληλεπιδρά µε τον φυσικό κόσµο µε άγνωστους σε εµάς τρόπους, θα µπορέσει να ανακτηθεί η χαµένη ισορροπία. Η πρόταση της οµάδας HWKN, που έγινε για λογαριασµό του History Channel και της σειράς «Οι πόλεις του µέλλοντος», βασίζεται στην προβολή, στην ιδεατή χρησιµοποίηση πραγµατικών εξελίξεων και δεδοµένων που ισχύουν σήµερα στον τοµέα της τεχνολογίας και της γενετικής µηχανικής.
Έτσι οι μεγαλουπόλεις του μέλλοντος, των επόμενων 100 χρόνων, δεν θα έχουν δρόμους και λεωφόρους, δεν θα έχουν κτήρια όπως τα γνωρίζουμε για τη στέγαση των πολιτών τους, ακόμα και οι μετακινήσεις δεν θα γίνονται με τα οχήματα που γνωρίζουμε σήμερα ή ακόμα και με εκείνα που σχεδιάζονται ως πρότυπα σε κάποια εργαστήρια.

Η Μητρόπολη του μέλλοντος θα έχει τη δομή και τη λειτουργία ενός δασικού οικοσυστήματος, όπου μεταλλαγμένα δέντρα και φυτά θα λειτουργούν ως αυτόνομες μονάδες παραγωγής ενέργειας, ως κτήρια κατοικίας, ως λεωφόροι και δρόμοι. Τα αυτοκίνητα θα έχουν καταργηθεί και ειδικά, έξυπνα οχήματα που θα μοιάζουν με τσόφλια θα εκτελούν τις μεταφορές. Και ακόμα η αποκατάσταση της σχέσης του ανθρώπου με τη φύση θα έχει σαν αποτέλεσμα και την αποκατάσταση και άλλων αδικιών, αφού οι κοινότητες που θα συγκροτούν τη MEtreePOLIS θα είναι αταξικές. Η απάντηση, βέβαια, στο εάν οι πόλεις του μέλλοντος θα θέτουν σε νέες βάσεις τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση δεν μπορεί να δοθεί, αφού αυτού του είδους τα ερωτήματα τα απαντά μόνον η ζωή. Πολύ περισσότερο δεν μπορούν να το απαντήσουν οι εμπνευστές της MEtreePOLIS… Αυτό, όμως, που πρέπει να κρατήσουμε από την πρότασή τους είναι ότι μια άλλη σχέση ανθρώπου – φύσης είναι εφικτή και ότι δεν μπορεί να είναι μόνον παιχνίδι της φαντασίας η συνάντηση της φύσης με τον πολιτισμό στα μισά του δρόμου.