Ο πιτσιρικάς που ξεφτίλισε τη MONSANTO

Δώστε 5 λεπτά από το χρόνο σας για να παρακολουθήσετε πώς ξεφτιλίζει τη μεγαλύτερη πολυεθνική βιοτεχνολογίας στον κόσμο, τη MONSANTO, ένας 11χρονος. Απλά, παραστατικά, σταράτα όλα όσα πρέπει να ξέρουμε για το μεγάλο κόλπο με τα μεταλλαγμένα.

Οι 365 μέρες ενός ποδηλάτου

Το πείραμα έγινε σε έναν από τους πολυσύχναστους δρόμους του Σόχο, στη Νέα Υόρκη. Άφησαν ένα ποδήλατο δεμένο σε ένα σταντ την 1η Ιανουαρίου του 2011 και το φωτογράφιζαν κάθε μέρα για όλο το χρόνο. Το ποδήλατο άντεξε ή καλύτερα σεβάστηκαν τον ιδιοκτήτη του για 240 μέρες… Μετά άρχισε η λεηλασία…
Οι 365 φωτογραφίες χρησιμοποιήθηκαν για να δημιουργηθεί βίντεο 51 δευτερολέπτων με την μέθοδο time lapse.

Οίκο – ντοκιμαντέρ για Όσκαρ

Πέντε ντοκιμαντέρ που ασχολούνται με θέματα περιβάλλοντος, οικιστικής ανάπτυξης, δημόσιας υγείας και διαφθοράς, διεκδικούν το χρυσό αγαλματάκι.
Ιδού τα τρέιλερ και τα θέματα που διαπραγματεύονται.

If a tree falls: A Story of the Earth Liberation Front
Αφηγείται την ιστορία του μέλος της οργάνωσης Earth Liberation Front, Daniel McGowan, ο οποίος αρκετά χρόνια μετά την αποχώρησή του από το κίνημα συνελήφθη με την κατηγορία ότι προέβαινε σε βανδαλισμούς. Ο Daniel, συνελήφθη από πράκτορες του FBI σε μια επιχείρηση σκούπα ενάντια στους ριζοσπάστες ακτιβιστές περιβαλλοντολόγους που συμμετείχαν στο Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Γης, οργάνωση που σύμφωνα με την ομοσπονδιακή αστυνομία των ΗΠΑ αποτελούσε «τη νούμερο ένα εσωτερική τρομοκρατική απειλή». Για χρόνια, το Μέτωπο ήταν πίσω από εντυπωσιακούς εμπρησμούς σε δεκάδες επιχειρήσεις τις οποίες κατηγορούσε για την καταστροφή του περιβάλλοντος: εταιρείες ξυλείας, αντιπροσωπείες τζιπ (SUV), σφαγεία άγριων αλόγων καθώς κι ένα σαλέ αξίας 12 εκατομμυρίων δολαρίων στον τόπο χειμερινών διακοπών Βέιλ του Κολοράντο.

Semper Fi, Always Faithful
Ο λοχίας Jerry Ensminger για περισσότερα από 25 χρόνια είχε αφιερώσει τη ζωή του στο σώμα των πεζοναυτών. Ξαφνικά η εννιάχρονη κόρη του αρρώστησε από, σπάνιας μορφής, λευχαιμία και πέθανε. Την ίδια εποχή πολλοί φίλοι του που υπηρετούσαν στην ίδια βάση, τη βάση Lejeune, στη Βόρεια Καρολίνα άρχισαν να αρρωσταίνουν.
Ο «πάντα πιστός» λοχίας άρχισε να ψάχνει τους λόγους για τους οποίους η κόρη του αρρώστησε και το αποτέλεσμα των ερευνών του τον σόκαρε αφού διαπίστωσε ότι η αιτία ήταν το «σώμα» στο οποίο είχε αφιερωθεί. Ο λοχίας διαπίστωσε ότι η κόρη του αλλά και άλλοι νόσησαν εξαιτίας του τοξικού νερού που έπιναν στη Βάση, υπόθεση που θεωρείται ακόμα και σήμερα η μεγαλύτερη συγκάλυψη που έχει γίνει από το Σώμα των Πεζοναυτών.

Battle for Brooklyn
Το ντοκιμαντέρ ερευνά έναν άγνωστο στο πλατύ κοινό τομέα διαφθοράς που έχει να κάνει με την κτηματαγορά και το λεγόμενο real estate μέσα από την απαλλοτρίωση ιδιωτικών περιουσιών για λόγους που απέχουν πολύ από έργα δημόσιου συμφέροντος.
Επίκεντρο της έρευνας είναι το περιβόητο «Atlantic Yards project», ένα από τα μεγαλύτερα σχέδια οικιστικής ανάπτυξης που έχουν προταθεί για τη Νέα Υόρκη και το οποίο προκάλεσε μετωπική σύγκρουση μεταξύ μεγάλων εταιρειών οικοδομικής ανάπτυξης, των τοπικών αρχών, των πολιτών αλλά και των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Το ντοκιμαντέρ περιγράφει τη μάχη των κατοίκων της περιοχής κατά της προσπάθειας δισεκατομμυριούχου επιχειρηματία να απαλλοτριώσει τις περιουσίες τους, τα σπίτια και τις επιχειρήσεις τους. Στο όνομα της «ανάπτυξης» επιχειρηματικά σχέδια καταπατούν το δικαίωμα στην ιδιοκτησία και μετατρέπουν σε παρωδία την Πέμπτη Τροπολογία, την ίδια στιγμή που οι επιχειρηματίες απολαμβάνουν για την εκτέλεση των έργων φορολογικές απαλλαγές και κρατικές επιδοτήσεις.

Project Nim
Το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει την ιστορία του Nim, ενός χιμπατζή που στη δεκαετία του ΄70 χρησιμοποιήθηκε για τη διενέργεια πειράματος που ήθελε να αποδείξει ότι εάν ένας χιμπατζής ανατρεφόταν και τρεφόταν όπως ένα παιδάκι θα μπορούσε να μάθει τη γλώσσα της ανθρώπινης επικοινωνίας. Ακολουθώντας τη διαδρομή του Nim, το ντοκιμαντέρ επιχειρεί να αναδείξει την κωμική και θλιβερή πλευρά ενός πειράματος που απαιτούσε από ένα ζώο να προσποιείται τον άνθρωπο.

Jane’s Journey
Η ζωολόγος Dr.Jane Goodall, πριν από 20 χρόνια αποφάσισε να εγκαταλείψει την καριέρα της αλλά και την προσωπική της ζωή όπως την είχε δομήσει μέχρι τα 55 της χρόνια και να αφιερωθεί στη σωτηρία του πλανήτη. Σε ηλικία σήμερα 75 ετών συνεχίζει να αγωνίζεται για την ευαισθητοποίηση των πολιτών ως Πρέσβειρα Ειρήνης του ΟΗΕ. Δεύτερη πατρίδα της είναι η Τανζανία από όπου ξεκίνησε το ταξίδι της στον πλανήτη Γη αλλά και το ερευνητικό της κέντρο για την σωτηρία των χιμπατζήδων.

Ο μπλε πλανήτης

H ιστορική φωτογραφία του πλανήτη Γη που τράβηξε το πλήρωμα του Apollo 17 το 1972.

Ο πλανήτης Γη σε HD, σαράντα χρόνια μετά την εμβληματική φωτογραφία, από στοιχεία που έχει καταγράψει ο δορυφόρος Suomi NPP.
Διαβάστε περισσότερα στη huffingtonpost

Εθισμένος με την πτώχευση

Από το Ποντίκι
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου τεί­νει να μετατραπεί σε έναν ειδι­κού τύπου πολιτικό, όχι απλώς με ροπή, αλλά με εθισμό στη χρεοκο­πία και την πτώχευση. Όσο κι αν ο ίδι­ος διανύει ακόμα το πρώτο στάδιο του πένθους, τη λεγόμενη άρνηση, όσο κι αν ο ίδιος βαυκαλίζεται τηλεοπτικώς, υποστηρίζοντας ότι, αφού δεν είμαστε νεκροί, δεν πάθαμε και τίποτα, για την πλειοψηφία των πολιτών το όνομά του είναι συνώνυμο με την πτώχευση των νοικοκυριών τους.
Ο ιδιότυπος αυτός εθισμός, όμως, δεν παραδόθηκε μαζί με το χαρτοφυ­λάκιο του υπουργείου Οικονομικών τον Ιούνιο του 2011, αλλά μεταφέρθηκε στο ΥΠΕΚΑ, όπου μέσα σε οκτώ μήνες έχει υπογραφεί και η περιβαλλοντική χρεοκοπία και η περιβαλλοντική πτώ­χευση, χωρίς μάλιστα να υπάρχει το άλ­λοθι της τρόικας.

Ξεφυλλίστε το!

Το Πράσινο Ποντίκι Ιανουαρίου 2012 όπως ακριβώς τυπώνεται

Με έμπνευση την… ορθοπεταλιά

Από το Πράσινο Ποντίκι Ιανουαρίου 2012
Η επιστροφή του ποδηλάτου – και για να λέµε τα πράγµατα µε το όνοµά τους… η «εκδίκηση» του ποδηλάτου και των πολιτών απέναντι στις πόλεις που σχεδιάστηκαν χωρίς εµάς για να «επιβιώσουν» και πάλι χωρίς εµάς – είναι µια από τις µικρές κατακτήσεις των τελευταίων δυο χρόνων. Οι γκρινιάρηδες λένε ότι απλώς πρόκειται για µια µόδα που θα περάσει, αφού έτσι κι αλλιώς και παρά τις προσπάθειες των ποδηλατιστών οι πόλεις µας παραµένουν εχθρικές για τους λάτρεις της ορθοπεταλιάς. ∆εν είναι όµως έτσι, γιατί το ποδήλατο θα είναι πάντα ένα από τα πιο όµορφα και τα πιο µοντέρνα αντικείµενα της ζωής µας και όχι µόνο γιατί είναι συνδεδεµένο µε τα παιδικά µας χρόνια, µε τις πρώτες τούµπες, σούζες, γρατζουνιές, µε την πρώτη γνωριµία µε την αδρεναλίνη… Το ποδήλατο είναι κάτι περισσότερο από όλα αυτά. Γιατί εκτός από αντικείµενο του πόθου µας, το πετάλι και οι δυο τροχοί του έχουν υπάρξει κινητήριοι µοχλοί πρωτοπόρων κοινωνικών κινηµάτων, έχουν γίνει η «µούσα» καλλιτεχνών σε όλο τον κόσµο.

Και αυτή ακριβώς τη µοναδική σχέση της τέχνης µε το ποδήλατο παρουσιάζει το εξαιρετικό λεύκωμα με τίτλο «Bike Art – Bicycles in Art around the World», που επιμελήθηκε ο Κυριάκος Ιωσηφίδης από την ομάδα Carpe Diem. Όπως ο ίδιος σημειώνει στην εισαγωγή του λευκώματος, «το ποδήλατο, ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα και πολυσυζητημένα αντικείμενα του πολιτισμού μας, το οποίο έρχεται από τις μνήμες της παιδικής μας ηλικίας, αλλά ήταν και πρωταγωνιστής των κινημάτων πόλης, συναντιέται με την τέχνη που εκφράζεται με μεγαλύτερη ορμή και πλούτο χάρη σε νέους καλλιτέχνες». Με τη βοήθεια του λευκώματος μπορείτε να περιηγηθείτε σε όλες τις γωνιές του πλανήτη μέσα από τις δημιουργίες 150 καλλιτεχνών και οργανώσεων από όλο τον κόσμο με θέμα αποκλειστικά το ποδήλατο. Σε αυτό τον πρώτο συλλογικό τόμο, όπως σημειώνει ο Κυριάκος Ιωσηφίδης, η ομάδα Carpe Diem παρουσιάζει τις δημιουργίες καλλιτεχνών που έχει εντάξει σε κατηγορίες όπως Murals, Paintings, Illustrations – Drawings, Sculptures και Tattoos. Παράλληλα στο λεύκωμα υπάρχει και η κατηγορία Types, όπου παρουσιάζονται πρωτότυπα ποδήλατα διά χειρός εταιρειών αλλά και ανεξάρτητων σχεδιαστών, καθώς και ποδήλατα που κυκλοφορούν στους δρόμους και σε φεστιβάλ, φτιαγμένα από το μεράκι και την αγάπη εμπνευσμένων ποδηλατών.

Info: Η τιμή του λευκώματος είναι 29 ευρώ. Για παραγγελίες στα κεντρικά βιβλιοπωλεία και στο carpediemact papaki gmail teleia com

Ο «εδαφοξύστης»!

Από το Πράσινο Ποντίκι Ιανουαρίου 2012
Ο όρος «εδαφοξύστης» (earthscraper) δεν είναι καθόλου δόκιμος και ίσως αποτελεί και γλωσσικό ατόπημα. Φαντάζομαι, όμως, ότι όταν πριν από δεκαετίες έσκασε «μύτη» ο όρος «ουρανοξύστης» (skyscraper) θα ακουγόταν το ίδιο κακόηχα. Το θέμα δεν είναι, όμως, γλωσσικό, αλλά κατά πόσο στο μέλλον ο όρος «εδαφοξύστης» μπορεί να αποτελέσει μια οικεία αρχιτεκτονική κατασκευή και κατ’ επέκταση μια οικεία λέξη.
Στο ερώτημα αυτό θα απαντήσει, βέβαια, η ζωή και μόνο, οπότε ας περιοριστούμε στην παρουσίαση της πρότασης των Μεξικάνων αρχιτεκτόνων που οραματίστηκαν σύγχρονες κατοικίες και γραφεία σε σχήμα ανάποδης πυραμίδας, κατασκευασμένα 300 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους.

Ανεστραμμένη πυραμίδα

Ο «εδαφοξύστης» είναι μια πρόταση του μεξικανικού αρχιτεκτονικού γραφείου BNKR arquitectura που προσπαθεί να κάνει μια άλλη προβολή του μέλλοντος του ιστορικού κέντρου της πόλης του Μεξικού. Όπως οι ίδιοι οι αρχιτέκτονες λένε, είχαν να λύσουν τρία προβλήματα.
Το πρώτο και βασικό, ότι το ιστορικό κέντρο της πόλης χρειάζεται αγωνιωδώς αναμόρφωση. Η ανάγκη, όμως, για νέες υποδομές, γραφεία, εμπορικές χρήσεις και δημόσιους χώρους δεν μπορεί να ικανοποιηθεί γιατί δεν υπάρχουν ελεύθερα οικόπεδα.
Δυο ακόμα δεδομένα που έπρεπε να πάρουν υπόψη τους οι αρχιτέκτονες ήταν ότι τα υπάρχοντα κτήρια στο ιστορικό κέντρο και την ιστορική πλατεία είναι κηρυγμένα διατηρητέα και δεν μπορούν να κατεδαφιστούν, ενώ παράλληλα ο οικοδομικός κανονισμός της πόλης επιτρέπει την ανέγερση μέχρι οκταώροφων κτηρίων.
Έχοντας να πειραματιστούν με αυτά τα δεδομένα, αντί να αρχίσουν αρθρογραφία και πιέσεις για να αλλάξει ο συντελεστής δόμησης, όπως γίνεται στην Ελλάδα, αποφάσισαν να πειραματιστούν και να προτείνουν μια υπόγεια κατασκευή σε σχήμα ανεστραμμένης πυραμίδας, που το κέντρο της σε όλο το βάθος των 300 μέτρων θα είναι κενό, ώστε να επιτρέπει σε όλους τους κατοικήσιμους χώρους να έχουν φυσικό φωτισμό και αερισμό. Γύρω από αυτό το κενό θα χτιστούν τα σπίτια, τα καταστήματα, τα γραφεία, οι χώροι περιπάτου, ένα μουσείο και σταθμός του μετρό. Για την εξασφάλιση φυσικού φωτός εντός των διαμερισμάτων και των γραφείων οι αρχιτέκτονες ευελπιστούν να χρησιμοποιήσουν μια νέα τεχνολογία που ακόμα βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο στις ΗΠΑ και συνίσταται σε οπτικές ίνες που έχουν την ιδιότητα να «συλλαμβάνουν» το φως και να το μεταφέρουν σε οποιοδήποτε σημείο δεν υπάρχει φυσική πρόσβαση.
Ο έξω και ο κάτω κόσμος θα συνδέονται με ένα γυάλινο πάτωμα που θα καλύπτει το κεντρικό κενό και θα δίνει την αίσθηση της συνέχειας ανάμεσα στη ζωή πάνω στην πλατεία και κάτω από αυτήν.

Η έμπνευση των Αζτέκων

Οι αρχιτέκτονες οραματίστηκαν τις κατασκευές του μέλλοντος λαμβάνοντας υπόψη την ιστορία του κέντρου της πόλης, μιας πόλης που αποτελείται στο πέρασμα των αιώνων από διαφορετικά επίπεδα που χτίστηκαν το ένα πάνω στο άλλο. Είναι χαρακτηριστικό ότι, όταν οι Αζτέκοι έφτασαν για πρώτη φορά στην Κοιλάδα του Μεξικού, έχτισαν τις πυραμίδες τους στη λίμνη που βρίσκεται εκεί.
Όταν η αυτοκρατορία τους αυξήθηκε σε δύναμη και μέγεθος και υπήρχε η ανάγκη για μια νέα, μεγαλύτερη πυραμίδα, δεν αναζητήθηκε νέος χώρος, αλλά χτίστηκε πάνω και γύρω από την υπάρχουσα. Και οι Ισπανοί που κατέκτησαν τους Αζτέκους, έχτισαν αρχικά τις εκκλησίες τους καιτελικά όλα τα κτήρια που είναι συνδεδεμένα με την περίοδο της αποικιοκρατίας τους, πάνω από τις πυραμίδες των Αζτέκων. Με αυτόν τον τρόπο, οι πυραμίδες αποτελούνται από διαφορετικά στρώματα διαφορετικών ιστορικών περιόδων.
Η πρόταση των αρχιτεκτόνων έχει συζητηθεί πολύ, αν και είναι πολύ νωρίς για να δοκιμάσει κανείς μια τόσο extreme πρόταση. Είναι, όμως, χαρακτηριστικό ότι το πρόβλημα δεν είναι εάν και πώς μπορεί να κατασκευαστεί, αφού η τεχνολογία κάνει θαύματα, αλλά εάν μηχανικοί, αρχιτέκτονες και γεωλόγοι θα μπορέσουν να δώσουν απάντηση στο εάν ένας «εδαφοξύστης» θα μπορέσει να ανταποκριθεί στους ισχυρούς σεισμούς που χτυπούν την πόλη του Μεξικού.

Το χρώμα του Γαλαξία είναι ένα ποίημα!

«…Είναι το άσπρο χρώμα του χιονιού, του φρέσκου χιονιού που πέφτει την Άνοιξη και το κοιτάζεις μια ώρα μετά την ανατολή ή μια ώρα πριν τη δύση του ηλίου…»
Ποιητική περιγραφή από τους ειδικούς ειδικούς επιστήμονες
που ανακοίνωσαν επίσημα – κατά τη διάρκεια της 219ης συνάντησης της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας- ποιο είναι το ακριβές χρώμα του Γαλαξία (Milky Way).
Για τους επιστήμονες, το να γνωρίζουν το ακριβές χρώμα του παγκόσμιου σπιτιού μας είναι σημαντικό γιατί, μεταξύ άλλων, μπορούν να αντιληφθούν καλύτερα την ηλικία των άστρων.

Ο ανυπάκουος Τιμ ΝτεΚρίστοφερ

Από το Πράσινο Ποντίκι Ιανουαρίου 2012
Θέλω να πιστεύω ότι εάν ο Τιμ ΝτεΚρίστοφερ ήταν ακτιβιστής στην Ελλάδα, αλλά νομίζω και στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, δεν θα βρισκόταν σήμερα στη φυλακή επειδή τίναξε στον αέρα δημοπρασία εκτάσεων για την εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Η ευφυής του κίνηση, όπως και το χιούμορ του, θέλω να πιστεύω ότι θα είχαν εκτιμηθεί δεόντως ώστε να μην καταλήξει στη «στενή» επειδή γελοιοποίησε τη διαδικασία και τους πετρελαιάδες που ήθελαν να καταστρέψουν παρθένα γη. Στις ΗΠΑ, όμως, τα πράγματα είναι διαφορετικά, γι’ αυτό και ο Τιμ ΝτεΚρίστοφερ τιμωρήθηκε σκληρά με την κατηγορία της «πολιτικής ανυπακοής» που επιφέρει «χάος». Δεν είναι, λοιπόν, καθόλου τυχαίο που οι αναγνώστες της αμερικανικής ιστοσελίδας TreeHugger, από τις καλύτερες στην κατηγορία του περιβάλλοντος, ψήφισαν τον Τιμ ως το πρόσωπο του 2011. Πώς αντιλαμβάνονται, όμως, οι αμερικανικές αρχές την «πολιτική ανυπακοή»;
Ας δούμε από την αρχή την ιστορία του φυλακισμένου ακτιβιστή και την, επί της ουσίας, πολιτική δίκη που ακολούθησε.