Τον προκήρυξε το βρετανικό γραφείο της Greenpeace και οι ιδέες που έχουν κατατεθεί είναι πολύ ενδιαφέρουσες. Ιδού ορισμένες.
Όσοι πιστοί προσέλθετε εδώ
Το logo που θα κερδίσει τον διαγωνισμό θα χρησιμοποιηθεί στην διεθνή καμπάνια που ετοιμάζει η περιβαλλοντική οργάνωση κατά της ΒΡ που προκάλεσε την μεγαλύτερη στην ιστορία οικολογική και οικονομική καταστροφή από διαρροή πετρελαίου.
Δυο δορυφόροι της ΝΑΣΑ καταγράφουν την τεράστια οικολογική και οικονομική καταστροφή που συντελείται από τις 20 Απριλίου στον Κόλπο του Μεξικό και όχι μόνον.
Το βίντεο δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα και κάνει περισσότερο από ορατό ότι η ΒΡ αλλά και οι αμερικανικές αρχές έχουν χάσει τα αυγά και τα πασχάλια. Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας οι τεράστιες ποσότητες πετρελαίου που διαρρέουν και που υπολογίζονται σε περίπου 80.000 βαρέλια την ημέρα, έχουν δημιουργήσει χείμαρρους πετρελαίου μήκους 16 χιλιομέτρων, πλάτους 1,6 χιλιομέτρων ενώ σε μερικά σημεία το πάχος φτάνει τα 100 μέτρα…
Περισσότερες δορυφορικές φωτογραφίες εδώ
Ο mister Len Solomon, πρωτοπόρος μουσικός και κατασκευαστής οργάνων, εδώ και 20 χρόνια παίζει συμφωνική μουσική με ότι περίσσευσε από το παλιό του ποδήλατο και τον υδραυλικό του!!
Ο Solomon, κατασκεύασε το περίφημο bellowphone, που από μόνο του είναι μια ολόκληρη ανακυκλωμένη ορχήστρα. Τα υλικά που χρησιμοποιεί είναι ειδικές σφυρίχτρες που χρησιμοποιούνται για την εκπαίδευση σκύλων, κόρνες ποδηλάτων, σωλήνες ύδρευσης, αποχέτευσης, κρεμάστρες, καλόγεροι για ρούχα, διάφορα σύρματα και ότι άλλο βρεθεί στην αποθήκη του…
Μπες και δες περισσότερα εδώ
Άντε καλή εβδομάδα
Κι όμως υπάρχουν νέοι που είναι δημιουργικοί, έχουν ιδέες, φαντασία, διεκδικούν, συμμετέχουν, εκφράζονται. Πρόκειται για τα νέα κινήματα πόλης που διεκδικούν τον δημόσιο χώρο. Για παράδειγμα οι Lunch Street Party. Για ακούστε τους….
«Φανταστείτε να πάρουμε τα ποδήλατά τα πατίνια, τα πόδια ,το λεωφορείο, να βγούμε στις πλατείες, να στήσουμε τραπέζια, να φέρουμε τα ταψιά μας, τα ποτά μας, να επιστρατεύσουμε τους μουσικούς μας και επιτέλους…να διαμορφώσουμε και να αξιοποιήσουμε αλλιώς αυτά τα ελάχιστα τετραγωνικά που μας αναλογούν!!!»
Το Lunch Street Party που κάνει την δεύτερη παρέμβασή του στην πόλη στις 30 Μάιου στον πεζόδρομο Γιατράκου στο Μεταξουργείο. Για περισσότερα κάντε κλικ στο Lunch Street Party
Το πρώτο τρίμηνο του 2010 η Β(ig) P(roblem) σημείωσε κέρδη 6 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αλλά δεν θέλησε να επενδύσει ούτε το ελάχιστο ποσό των 500.000 δολαρίων για να ενισχύσει τον μηχανισμό ασφαλείας που, ίσως, θα είχε αποτρέψει την μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή στην ιστορία των ΗΠΑ και όχι μόνον.
Για 500.000 δολάρια… καθημερινά διαρρέουν στον κόλπο του Μεξικό 9.500.000 λίτρα αργού πετρελαίου, που έχουν σχηματίσει πετρελαιοκηλίδα η οποία ξεπερνά σε μήκος τα 130 μίλια και σε πλάτος τα 70 μίλια.
Οι εθνικοί μας εργολάβοι ανοίγουν σαμπάνιες στο όνομα της πράσινης ανάπτυξης… Γιατί με ένα απλό τρικ το καλοστημένο εδώ και καιρό κόλπο τους, βρίσκει πεδίον δόξης λαμπρό.
Στο νομοσχέδιο για τις ΑΠΕ υπάρχει τελικά διάταξη που περνάει από την πίσω πόρτα την καύση των απορριμμάτων και στην Ελλάδα! Και μάλιστα για το καλό μας, αφού η καύση βαφτίζεται «πράσινη» ενέργεια!
Τέσσερις από τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές οργανώσεις της χώρας, η Greenpeace, το WWF Ελλάς, το Δίκτυο Μεσόγειος SOS και η Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης, με κοινή τους ανακοίνωση
τα χώνουν άσχημα στην κυβέρνηση και το υπουργείο Περιβάλλοντος και την καλούν να αποσύρει την προκλητική αυτή διάταξη από το νομοσχέδιο για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας
Όπως επισημαίνουν, η κυβέρνηση με τη διάταξη αυτή επιδοτεί την καύση απορριμμάτων «και ικανοποιεί το αίτημα των επιχειρηματιών που επί χρόνια προσπαθούν να εισάγουν την καύση απορριμμάτων στην Ελλάδα».
Για το πώς στήθηκε το κόλπο με την αγαστή συνεργασία δημάρχων, νομαρχών και περιφερειαρχών αλλά για το ποιές (ά) εταιρείες (α) μοιράζουν το χαρτί σε αυτό το «πόκερ» διαβάστε το ρεπορτάζ που δημοσιεύθηκε στις 21 Απριλίου στο «Ποντίκι» σελίδα 20-21, διαβάστε ακόμα στο στο τεύχος Μαΐου του Πράσινου Ποντικιού τις θέσεις εκπροσώπων των κομμάτων για την καύση των απορριμμάτων.
Άκουσα με προσοχή την Λούκα Κατσέλη και τη δήλωσή της για τον νέο αναπτυξιακό νόμο… «Στόχος μας είναι, ο Έλληνας πολίτης να δει φως στην άκρη του τούνελ σε έναν χρόνο»… Η υπουργός είπε και άλλα… για τον στρατηγικό στόχο του Νέου Αναπτυξιακού Νόμου.. «την ανταγωνιστικότητα, τον παραγωγικό και τεχνολογικό μετασχηματισμό, την απασχόληση και την περιφερειακή σύγκλιση, στοχεύοντας σε μια δυναμική και βιώσιμη οικονομία με αιχμή την Πράσινη Ανάπτυξη».
Και αμέσως μου ήρθε στο μυαλό αυτό το σκίτσο…
Ετοιμαστείτε γιατί και η ανάπτυξη θέλει τις θυσίες της!
Το βρήκα έξυπνο γι αυτό και σκέφτηκα να το αναρτήσω. Εντάξει στο βίντεο παρουσιάζεται ένα ωραίο σπίτι σε μια σχετικά ειδυλλιακή τοποθεσία και πώς θα έχει μετατραπεί η περιοχή 500 χρόνια μετά την αποχώρηση του ανθρώπινου γένους.
Αυτό που μου άρεσε είναι ότι όλο αυτό έγινε στο πλαίσιο της προώθησης, πριν από δυο χρόνια του βιβλίου, The World without us του συγγραφέα Alan Weisman.
Μπείτε και δείτε και άλλα κόλπα που έχει στην ιστοσελίδα του
ο κόσμος χωρίς εμάς
Το 1969, η Ελβετίδα ψυχίατρος, Ελίζαμπεθ Κιούμπλερ-Ρος περιέγραψε στο βιβλίο της «On Death and Dying», τις πέντε φάσεις, από τις οποίες περνάει ο άνθρωπος για να αποδεχτεί τελικά τον θάνατο, την απώλεια σε όλες τις μορφές της. Τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, την απώλεια της ελευθερίας, της εργασίας, του εισοδήματος.
Κατά την Κιούμπλερ-Ρος τα πέντε στάδια είναι η άρνηση, ο θυμός, η διαπραγμάτευση, η κατάθλιψη και η αποδοχή. Και αυτά τα πέντε στάδια του πένθους βιώνουμε εδώ και έξι μήνες ως χώρα, ατομικά και συλλογικά.
Στην αρχή όλοι ή μάλλον οι περισσότεροι βιώσαμε την άρνηση, διατυπώνοντας φράσεις του τύπου «δεν μπορεί να είναι αλήθεια, δεν μπορεί να είναι έτσι τα πράγματα», προσπαθώντας, μάταια, να αναπτύξουμε ένα μηχανισμό ανώφελης προστασίας.
Στη συνέχεια θυμώσαμε, βιώσαμε την αδικία και την απελπισία, λέγοντας «γιατί να συμβαίνει αυτό σ’ εμένα», «είναι άδικο, γιατί δεν έχω καμιά ευθύνη». Αμέσως μετά αρχίσαμε τη διαπραγμάτευση, το παζάρι, προσπαθώντας να κερδίσουμε λίγο χρόνο, να αναβάλουμε την αναμέτρησή μας με αυτό που μας συμβαίνει. Και τώρα που η διαπραγμάτευση τελείωσε, έχουμε να διανύσουμε τις πιο οδυνηρές διαδρομές, αυτή της κατάθλιψης και της αποδοχής, να θρηνήσουμε, να ξεπεράσουμε το σοκ και να σταθούμε στα πόδια μας για το επόμενο βήμα.
Μόνο που 41 χρόνια μετά, ως χώρα, πρέπει ατομικά και συλλογικά να απαιτήσουμε – κι ας με συγχωρήσουν για το προφανές ατόπημα οι ψυχίατροι και οι ψυχοθεραπευτές- το μοντέλο της Ελίζαμπεθ Κιούμπλερ-Ρος, να συμπληρωθεί με ένα ακόμα στάδιο, αυτό της κάθαρσης. Ένα 6 στάδιο που θα είναι συνώνυμο με την απαίτηση κάποιοι να λογοδοτήσουν, με την απαίτηση της απόδοσης ευθυνών, με την απαίτηση κάποιοι από το πολιτικό προσωπικό να υποστούν τη διαδικασία delete, κάποιοι από εκείνους που φέρουν την κεντρική ευθύνη για την απώλεια, να υποχρεωθούν να πληρώσουν το κόστος της οργής, του θυμού και της κατάθλιψής μας.
Εκτάκτως «Ποντίκι» και «Πράσινο Ποντίκι» κυκλοφορούν Τετάρτη 5 Μάιου!
Έχουμε και λέμε… το μεγάλο κόλπο με την καύση των απορριμμάτων που πάνε να μας την περάσουν οι συνήθεις ύποπτοι από την πίσω πόρτα… Θα διαβάσετε τι λένε και εκπρόσωποι όλων των κομμάτων.
Το πρώτο LSP (Lunch Street Party) στην Αθήνα.. Πώς «παγώνει» η προσπάθεια για το πρόγραμμα εξοικονόμηση κατ΄οίκον. Ένα οδοιπορικό στον αγαπημένο Στρέφη, τον λόφο της εγκατάλειψης. Και ακόμα, γιατί το νέο «Μαξίμου» πρέπει να γίνει στην Ακαδημία Πλάτωνος.
Στο τεύχος Μάιου, τη σελίδα των bloggers μας κάνει την τιμή να υπογράφει η horisvia
ecobubble by Valia Bazou 